Panda wielka
© elpingu - Fotolia.com
Panda wielka, niedźwiedź bambusowy (Ailuropoda melanoleuca) to ssak z rodziny niedźwiedziowatych, choć czasem klasyfikuje się ją jako zwierzę z rodziny szopowatych. Ciało pokryte jest gęstym czarno-białym futrem. Czarne są plamy wokół oczu, uszy, kończyny aż po łopatki. Jest bliska wymarciu.
Występowanie i środowisko
Wysokogórskie lasy bambusowe w Syczuanie w Chinach. Latem można ją spotkać na płaskowyżu tybetańskim.
Tryb życia i zachowanie
Jest samotnikiem. Łatwo wspina się na drzewa. Chroni się w pniach, szczelinach skalnych i jaskiniach. Żyje w ukryciu. Jest bardzo łagodnym zwierzęciem.
Morfologia i anatomia
Zwierzę to może ważyć nawet 150-160 kg. Charakterystyczną cechą pandy w budowie anatomicznej jest wyrostek jednej kości śródręcza, który może pełnić rolę kciuka.
Pożywienie
Głównie młode pędy oraz kłącza bambusa. Czasem uzupełnia dietę pokarmem pochodzenia zwierzęcego (np. ryby).
Rozmnażanie
Okres godowy trwa od marca do maja. Samica rodzi 1-2 młode w styczniu. Ważą 0,5-2 kg. Pandy rodzą się na bardzo wczesnym etapie swojego rozwoju. Młode są dojrzałe po 4-10 latach.
Ochrona i zagrożenia VU
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Panda wielka bardzo źle znosi niewolę.
Ciekawostki
Panda na przednich kończynach ma szósty palec, jest on przeciwstawny i ułatwia zwierzęciu chwytanie gałęzi.
Dziennie spędza 10-12 godzin na żerowaniu.
Panda wielka stała się symbolem Światowego Funduszu Ochrony Przyrody (WWF).
Pokrewne gatunki ssaków
- niedźwiedź brunatny (Ursus arctos)
- niedźwiedź polarny (Ursus maritimus)
- niedźwiedź czarny (Ursus americanus)
- wargacz leniwy (Melursus ursinus)
- biruang malajski (Helarctos malayanus)
- niedźwiedź himalajski (Ursus thibetanus)
- andoniedźwiedź okularowy (Tremarctos ornatus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2013-01-04, GAT-256