Bolesław Prus

(1847-1912)

Bolesław Prus (właściwie Aleksander Głowacki) urodził się 20 sierpnia 1847 roku w Żabeczu koło Hrubieszowa jako syn skromnego oficjalisty dworskiego. Został wcześnie osierocony, dorastał pod opieką rodziny. Uczestnik powstania styczniowego z 1863 roku. Ranny podczas walk został aresztowany. W 1866 roku ukończył liceum w Lublinie. Rozpoczął studia na wydziale matematyczno-przyrodniczym , z powodów finansowych nie ukończył ich. Od roku 1872 zamieszczał na łamach prasy słynne kroniki tygodniowe, które stanowiły obraz ówczesnej Warszawy. Tworzył w okresie pozytywizmu, jednak stał się współtwórcą i czołowym przedstawicielem realizmu krytycznego. W swoich utworach zawarł obraz i ostrą krytykę stosunków społecznych. Prus zmarł w Warszawie 19 maja 1912 roku.

DZIEŁA (wybór)

Nowele i opowiadania

Pałac i rudera - 1877 r.
Powracająca fala - 1880 r.
Anielka - 1880 r.
Michałko - 1880 r.
Katarynka - 1880 r.
Antek - 1881 r.
Kamizelka - 1882 r.
Grzechy dzieciństwa - 1883 r.
Na wakacjach - 1884 r.

Powieści

Dusze w niewoli - 1877 r.
Placówka - 1885 r.
Lalka - 1887-1889 r.
Emancypantki - 1894 r.
Faraon - 1897 r.