Głowa starca
© Nada – stock.adobe.com
Głowa starca, starzec (Cephalocereus senilis) to gatunek rośliny z rodziny kaktusowatych. Ma cylindryczny pokrój i charakterystyczne długie i siwe ciernie, przypominające włosy.
Występowanie i środowisko
W naturze występuje w Ameryce Północnej (głównie Meksyk, Hidalgo).
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od lipca do sierpnia.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 900 cm, w uprawie doniczkowej zwykle do 1 m.
Łodyga jest mięsista, gruba, ciernista, magazynuje wodę. Ciernie długie nawet na 30 cm, szare, włosiste.
Liście nie występują.
Kwiaty są cuchnące, różowe, zapylane przez nietoperze. W warunkach uprawy domowej kaktus ten nie zakwita.
Ochrona i zagrożenia EN
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Cactus senilis Haw.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: bylina.
- Stanowisko: nasłonecznione.
- Użytek: rośliny ozdobne doniczkowe, kaktusy i sukulenty.
- Strefy mrozoodporności: 9-12. Uprawa w Polsce na zewnątrz z pewnością się nie powiedzie.
- Status popularności rośliny: gatunek nie jest popularny w Polsce, niewiele osób interesuje się tą rośliną.
Uprawa
Czynności i właściwości | Opis |
---|---|
Odczyn gleby | Gleba kwaśna. pH 5.0-6.0 |
Właściwości gleby | Żwir zmieszany z gliną. |
Trudność uprawy | Uprawa i pielęgnacja łatwa. |
Nawożenie | Tylko wiosną i latem, ale oszczędnie. |
Podlewanie | Rzadko. W zimie prawie wcale. |
Stanowisko | Słoneczne. |
Uprawa doniczkowa | Tak. |
Rozmnażanie | Przez wysiew oraz ukorzenianie sadzonek z końcówki pnia. |
Zimowanie | Temperatura w zimie nie powinna spaść poniżej 8 °C. |
Dodatkowe informacje | Można roślinę przesadzać w marcu. |
Pokrewne gatunki roślin
- pitaja, hylocereus falisty, smoczy owoc, pitahaya (Hylocereus undatus)
- królowa nocy, selenicereus wielkokwiatowy (Selenicereus grandiflorus)
- kaktus wielkanocny (Hatiora gaertneri)
- figa indyjska, figa kaktusowa (Opuntia ficus-indica)
- echinokaktus Grusona (Echinocactus grusonii)
- cereus peruwiański (Cereus peruvianus)
- czapka biskupa (Astrophytum myriostigma)
- aporokaktus biczowaty (Acanthocereus tetragonus)
- kleistokaktus Strausa (Cleistocactus strausii)
- Mammillaria bombycina
- Echinocereus engelmannii
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Rudolf Subik, Libor Kunte – Encyklopedia Kaktusów, ISBN 83-11-10517-0, Bellona 2003
- Małgorzata Mederska – 500 roślin doniczkowych, 978-83-7845-756-5, SBM 2014
- Angelika Throll – 650 roślin pokojowych, ISBN 978-83-7943-622-4, Świat Książki 2014
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
© medianauka.pl, 2020-09-13, GAT-636649
Data aktualizacji artykułu: 2024-09-14