Charyna zwyczajna, charyna północna

Charyna zwyczajna, charyna północna (Charina bottae) to wąż z rodziny dusicieli o jednolitym, oliwkowym ubarwieniu ciała. Koniec ogona jest tak gruby jak głowa i bardzo do niej podobny. Oczy niewielkie. W ogóle gad ten przypomina nieco gumowy wąż.

Występowanie i środowisko

Gatunek ten występuje w zachodniej części Ameryki Północnej. Poluje na terenach piaszczystych, w lasach, na nizinach i w górach.

Tryb życia i zachowanie

W przypadku zagrożenia, wąż chowa głowę w splocie ciała i wystawia ogon, który imituje głowę. To najdalej na północ wysunięty geograficznie przedstawiciel rodziny dusicieli. To wąż o nocnej aktywności.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 30-65 cm.

Pożywienie

Poluje na małe kręgowce.

Rozmnażanie

Samica raz w roku wydaje na świat kilkanaście młodych.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

To jeden z najmniejszych dusicieli.

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Tortrix bottae Blainville, 1835

Pokrewne gatunki gadów

Największy wąż świata

Jaki jest największy wąż na świecie? Czy jest niebezpieczny dla człowieka? Gdzie można go spotkać?

Powiązane quizy

Gady Polski — quiz

Liczba pytań: 24
Quiz szkolny
Quiz dla każdego
Średni wynik:
18.12 / 75.5%
2024-01-21

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
– Atlas gadów - Przewodnik obserwatora, ISBN 978-83-8091-586-2, Ringer Axel Springer Polska sp. z o.o. 2018
Chris Mattison – Gady i płazy - fakty o zwierzętach świata, 978-83-7073-584-5, Multico
Włodzimierz Juszczyk – Mały słownik zoologiczny – Gady i Płazy, Wiedza Powszechna 1978