Gymnocalycium mihanovichii
© gopfaster – stock.adobe.com
Gymnocalycium mihanovichii to gatunek kaktusa o ciekawym wyglądzie. Dolna część, zielona ma zdolności asymilacyjne, złożona z żeber. Część górna jest pozbawiona chlorofilu, jest kulista, z cierniami. Główka jest żółtobiała. Uzyskano odmiany czerwoną, żółtą, różową i inne.
Występowanie i środowisko
W naturze kaktus ten występuje w Ameryce Południowej (Boliwia, Paragwaj, Argentyna).
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od maja do lipca.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 10 cm.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Echinocactus mihanovichii Fric ex Gürke
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: bylina.
- Stanowisko: nasłonecznione.
- Użytek: rośliny ozdobne doniczkowe, kaktusy i sukulenty.
- Strefy mrozoodporności: 9-11. Uprawa w Polsce na zewnątrz z pewnością się nie powiedzie.
- Status popularności rośliny: gatunek nie jest popularny w Polsce, niewiele osób interesuje się tą rośliną.
Uprawa
Czynności i właściwości | Opis |
---|---|
Właściwości gleby | Ziemia dla kaktusów. |
Trudność uprawy | Uprawa i pielęgnacja łatwa. |
Nawożenie | Umiarkowane, zimą wcale. |
Podlewanie | Umiarkowane. |
Stanowisko | Jasne, ciepłe, nasłonecznione. |
Uprawa doniczkowa | Tak. |
Rozmnażanie | Wysiew, odrosty. |
Zimowanie | Nawet w temperaturze 0°C. |
Pokrewne gatunki roślin
- pitaja, hylocereus falisty, smoczy owoc, pitahaya (Hylocereus undatus)
- królowa nocy, selenicereus wielkokwiatowy (Selenicereus grandiflorus)
- kaktus wielkanocny (Hatiora gaertneri)
- figa indyjska, figa kaktusowa (Opuntia ficus-indica)
- echinokaktus Grusona (Echinocactus grusonii)
- cereus peruwiański (Cereus peruvianus)
- czapka biskupa (Astrophytum myriostigma)
- aporokaktus biczowaty (Acanthocereus tetragonus)
- głowa starca (Cephalocereus senilis)
- kleistokaktus Strausa (Cleistocactus strausii)
- Mammillaria bombycina
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Angelika Throll – 650 roślin pokojowych, ISBN 978-83-7943-622-4, Świat Książki 2014
© medianauka.pl, 2020-10-06, GAT-637161
Data aktualizacji artykułu: 2024-09-14