Marchewnik anyżowy, marchewnik wonny
© Ruckszio – stock.adobe.com
Marchewnik anyżowy, marchewnik wonny (Myrrhis odorata) to gatunek dwuletniej lub wieloletniej, aromatycznej rośliny z rodziny baldaszkowatych o leczniczych właściwościach. To jedyny przedstawiciel rodzaju Myrrhis. Marchewnik anyżowy bywa używany jako jarzyna, szczególnie zaś do aromatyzowania potraw.
Występowanie i środowisko PL
Zasiedla góry południowej Europy. W Polsce występują zdziczałe osobniki z upraw ozdobnych (Śląsk). Rośnie dobrze w zacienionych miejscach, także pod drzewami.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od maja do lipca.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 50-180 cm.
Łodyga jest dęta.
Liście są podwójnie lub potrójnie pierzaste, owłosione.
Kwiaty są białe, zebrane w płaskie baldachy.
Owoc ma podługowaty kształt.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Ciekawostki
W celach leczniczych roślinę tę stosuje się na przeziębienia, w przypadku problemów z układem pokarmowym.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: roślina zielna dwuletnia, bylina.
- Stanowisko: półcień, cień.
- Środowsko: górskie, leśne, łąkowe.
- Użytek: zioła, rośliny ogrodowe, roślina lecznicza.
- Strefy mrozoodporności: 5-10. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
- Kategoria przybysza: kenofit, roślina uprawiana.
- Częstość występowania gatunku: rzadki (10-100 stanowisk).
- Dynamika rozprzestrzeniania się gatunku: gatunek zajmujący nowe stanowiska.
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=22.
- Status popularności rośliny: gatunek znany, znajduje się pośród 1000 najbardziej popularnych i znanych wśród Polaków roślin.
- Jadalność: Gatunek jadalny.
Kalendarz przyrody
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
| ● | ● | ● | Kwitnie marchewnik anyżowy. |
Pokrewne gatunki roślin
- koper włoski, fenkuł włoski (Foeniculum vulgare)
- selery zwyczajne, seler (Apium graveolens)
- biedrzeniec anyż, anyż (Pimpinella anisum)
- wąkrotka azjatycka (Centella asiatica)
- szalej jadowity, cykuta (Cicuta virosa)
- dzięgiel litwor, arcydzięgiel (Angelica archangelica)
- mikołajek nadmorski (Eryngium maritimum)
- podagrycznik pospolity, śnitka (Aegopodium podagraria)
- barszcz zwyczajny (Heracleum sphondylium)
- szczwół plamisty (Conium maculatum)
- kminek zwyczajny, karolek (Carum carvi)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
- Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
© medianauka.pl, 2025-03-02, GAT-5620