Garbatka zygzakówka

Garbatka zygzakówka (Notodonta ziczac)

© Tim's insects – stock.adobe.com

Podgląd
Zobacz dodatkowe zdjęcia (1).

Garbatka zygzakówka (Notodonta ziczac) to nocny motyl z rodziny garbatkowatych. Głowa jasnobrązowa, tułów brązowy z jasnym środkiem. Skrzydła szaro-brązowe z cienkimi przepaskami. W okolicy żyłki poprzecznej widoczna brunatna, wygięta w łuk plama. Strzępina poprzedzona cienką linią w kolorze brązu. Skrzydła tylne jaśniejsze z białawą przepaską. Gąsienica rożnie ubarwiona. Na drugim i trzecim segmencie odwłoka wygięte w tył garby, z których pierwszy jest większy. Garb znajduje się także na ósmym segmencie. Tylna cześć odwłoka zabarwiona na pomarańczowo. Dobrze widoczne przetchlinki.

Występowanie i środowisko PL

Gatunek ten występuje w Europie, Azji i północnej części Afryki. W Polsce na terenie całego kraju, głównie w lasach liściastych i mieszanych oraz parkach.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od kwietnia do sierpnia.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 4-5 cm.

Pożywienie

Gąsienica żeruje na topoli i wierzbie, rzadziej na olszy, brzozie i leszczynie.

Rozmnażanie

Występują dwa pokolenia w roku.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

       Okres lotu garbatki zygzakówki.

Pokrewne gatunki owadów


Jaki jest największy motyl świata?
Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.
Czy gąsienice są nudne?
Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?
Jak szybko latają owady?
Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Powiązane quizy

Motyle dzienne Polski — quiz

Liczba pytań: 21
Quiz szkolny
Średni wynik:
13.85 / 65.95%
2024-01-22



Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012
  • Heiko Bellmann – Owady – Spotkania z przyrodą, ISBN 978-83-7763-356-4, Multico Oficyna Wydawnicza 2015

© medianauka.pl, 2020-06-25, GAT-636016




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2023 r.