Albicja jedwabista, albicja biało-różowa
© Ralf – stock.adobe.com
Albicja jedwabista, albicja biało-różowa (Albizia julibrissin) to drzewo z rodziny motylkowatych o wyjątkowej urodzie. Przypomina nieco mimozę. Pachnie sianem.
Występowanie i środowisko
Drzewo pochodzi z chin i prawdopodobnie Japonii, ale dziś rośnie dziko w południowo-zachodniej części Azji nad Morzem Kaspijskim i Czarnym. W Polsce roślina ta niegdyś była uprawiana jako drzewo ozdobne, ale z uwagi na brak odporności na mróz — dziś nie jest spotykana u nas. Drzewo często sadzone na południu Europy (Grecja) i w Stanach Zjednoczonych Ameryki.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 12 m.
Korona jest rozłożysta.
Kora jest gładka.
Liście są podwójnie nieparzystopierzaste. Osiągają długość do 50 cm. Listki mają długość około 1 cm. Jesienią przebarwiają się na żółto lub pomarańczowo.
Kwiaty są małe, mają zielono-biały kolor, ale to długie i czerwono-różowe pręciki są najbardziej efektowne. Kwiaty zebrane w główki.
Owoc to strąk o długości do 15 cm.
Rozmnażanie
To drzewo owadopylne.
Ochrona i zagrożenia VU
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Albizia philippinensis I.C.Nielsen
- Albizia marginata Merr.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: drzewo.
- Stanowisko: nasłonecznione.
- Użytek: rośliny ogrodowe.
- Strefy mrozoodporności: 8-10. Uprawa w Polsce na zewnątrz z pewnością się nie powiedzie.
- Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.
Pokrewne gatunki roślin
- bób (Vicia faba)
- szarańczyn strąkowy, karob (Ceratonia siliqua)
- robinia akacjowa, grochodrzew (Robinia pseudacacia)
- groszek pachnący (Lathyrus odoratus)
- nostrzyk biały (Melilotus alba)
- mimoza wstydliwa, czułek wstydliwy (Mimosa pudica)
- groch zwyczajny, groch siewny (Pisum sativum)
- karagana syberyjska (Caragana arborescens)
- koniczyna biała, koniczyna rozesłana (Trifolium repens)
- koniczyna łąkowa, koniczyna czerwona (Trifolium pratense)
- koniczyna krwistoczerwona, Inkarnatka (Trifolium incarnatum)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich – Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003
- Tony Russell, Catherine Cutler, Martin Walters – Drzewa świata. Ilustrowana encyklopedia , ISBN 97883242-0842-5, universitas 2004
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
© medianauka.pl, 2024-04-11, GAT-691323
Data aktualizacji artykułu: 2024-09-11