Babka czarna

Babka czarna (Gobius niger) to ryba kostnoszkieletowa z rzędu okoniokształtnych, z rodziny babkowatych o zmiennym ubarwieniu ciała, zwykle brązowawym lub żółtobrunatnym z wierzchu i żółtawym od spodu. Ciało jest lekko brzusznie spłaszczone. Głowa jest dość duża w stosunku do rozmiarów reszty ciała. W pysku znajdują się duże ząbki. Płetwa ogonowa jest zaokrąglona, występują dwie płetwy grzbietowe. Płetwy brzuszne znajdują się przed piersiowymi. Na bokach występują duże plamy, które zlewają się ze sobą. W okresie godowym samce mają czarne błony podskrzelowe, płetwy brzuszne, a także część spodu.

Występowanie i środowisko PL

Występuje w europejskiej i północnoafrykańskiej strefie przybrzeżnej mórz, czasem także w ujściach rzek. Zatem można ją spotkać w Bałtyku, Morzu Czarnym, Morzu Śródziemnym, Morzu Północnym oraz w Atlantyku. Lubi miękkie dno, porośnięte roślinnością. Pionowy obszar występowania wynosi od 2 do 50 m.

Środowisko

ryba morska

Oceany / Morza

Atlantyk
Bałtyk
Morze Śródziemne

Tryb życia i zachowanie

Nie jest to, tak jak prawie wszystkie babki, ryba ruchliwa. Jeżeli się porusza, to skokami. Lubi się przyssać do pionowych pali, betonowych obiektów pod wodą. Ryby te najczęściej spotyka się w parach.

Pożywienie

Pokarm stanowi fauna denna, w tym krewetki, ślimaki, kraby, wieloszczety.

Rozmnażanie

Tarło trwa od kwietnia do września. Samica składa jaja w liczbie do 25 000. Jaja przyklejają się do roślin. Larwy prowadzą pelagiczny tryb życia, dopiero po osiągnięciu rozmiarów 10 cm długości żyją przy dnie. Młode stają się dojrzałe płciowo już w pierwszym roku życia.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Babka czarna nie ma większego znaczenia gospodarczego. Nie jest bardzo liczna. Nie jest to gatunek chroniony w Polsce.