Barbula klandońska

Barbula klandońska (Caryopteris ×clandonensis)

Odmiana 'Heavenly Blue'. Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Barbula klandońska (Caryopteris ×clandonensis) to mieszaniec barbuli szarej (Caryopteris incana) i barbuli mongolskiej (Caryopteris mongholica), niski krzew należący do rodziny jasnotowatych (niegdyś werbenowatych). W Polsce to bylina, która przemarza i na wiosnę odrasta.

Wybrane odmiany:

 

Występowanie i środowisko PL - tylko ogrody

W Polsce spotykany tylko w uprawach ogrodowych. Dobrze rośnie w pełnym słońcu i miejscu zacisznym. Krzew nie jest odporny na mróz.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od sierpnia do października.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 100 cm.

Liście są lancetowate, o długości 5-10 cm, szarozielone z wierzchu, spodem szare. Roztarte wydzielają charakterystyczny zapach.

Kwiaty są niebieskie, tworzą małe kuliste kwiatostany. Kwiaty pojawiają się na pędach jednorocznych.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Biologia i ekologia


Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

         Kwitnie barbula klandońska.

Pokrewne gatunki roślin




Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005

© medianauka.pl, 2018-11-11, GAT-16021
Data aktualizacji artykułu: 2024-09-22




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2023 r.