Bieluń dziędzierzawa
© Gena – stock.adobe.com
Bieluń dziędzierzawa (Datura stramonium) to gatunek okazałej rośliny jednorocznej z rodziny psiankowatych, roślina trującej o leczniczych właściwościach.
Występowanie i środowisko PL
Bieluń dziędzierzawa pochodzi z Azji. Jest więc u nas gatunkiem obcego pochodzenia. Zasiedla tereny ruderalne, przydroża, nieużytki, czasem także pola. Preferuje gleby żyzne, wilgotne, przepuszczalne, o zasadowym odczynie. W Polsce to pospolita roślina, głównie na nizinach.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od czerwca do października.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 30-100 cm.
Łodyga jest naga, czasem owłosiona, zielona, wzniesiona, rozgałęziona widlasto.
Liście są zaostrzone, dość długie, brzegiem wrębne, o szerokości do 10 cm i długości do 20 cm.
Kwiaty są białe, na krótkich szypułkach, szczytowe lub osadzone w kątach liści. Kielich jest rurkowaty, lekko rozdęty. Korona jest lejkowata, rurka ma nawet 10 cm długości, rozszerza się na końcu, ma 5 zaostrzonych łatek. Jest 5 pręcików, słupek ma nitkowatą szyjkę. U odmian uprawnych kwiaty mogą być fioletowo nabiegłe.
Owoc pokryta kolcami torebka, o długości nawet 5 cm, zawierająca wiele nasion. Pęka na 4 części.
Nasiona mają nerkowaty kształt, są matowe i chropowate i dość duże.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Ciekawostki
Roślina ta znana jest także pod pospolitymi nazwami: cygańskie ziele, dendera, dędera, denderak, denderawa, durna rzepa, pinderyna.
To roślina silnie trująca o halucynogennych właściwościach. Szkodliwy jest nawet miód, który powstał na plantacjach bielunia dziędzierzawego!
Zbiory i zastosowanie
Surowcem zielarskim jest ziele oraz nasiona. Preparaty z nich są stosowane w chorobach oskrzeli, przy kolce jelitowej, nerkowej oraz żółciowej.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: roślina zielna jednoroczna.
- Stanowisko: nasłonecznione.
- Środowsko: synantropijne.
- Użytek: zioła, roślina lecznicza.
- Strefy mrozoodporności: 7-11. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa w wybranych rejonach kraju.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: terofit.
- Kategoria przybysza: kenofit.
- Częstośc występowania gatunku: częsty w wielu rejonach.
- Dynamika rozprzestrzeniania się gatunku: gatunek ustepujący (traci stanowiska).
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=24.
- Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.
- Jadalność: Gatunek trujący.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | ● | ▸ | Kwitnie bieluń dziędzierzawa. |
Pokrewne gatunki roślin
- witania ospała, ashwagandha (Withania somnifera)
- bakłażan, oberżyna, psianka podłużna (Solanum melongena)
- ziemniak, kartofel (Solanum tuberosum)
- psianka melonowa, pepino (Solanum muricatum)
- miechunka peruwiańska (Physalis peruviana)
- lulek czarny (Hyoscyamus niger)
- pomidor zwyczajny, pomidor jadalny (Lycopersicon esculentum)
- pokrzyk wilcza-jagoda (Atropa bella-donna)
- miechunka pomidorowa (Physalis ixocarpa)
- miechunka rozdęta (Physalis alkekengi)
- petunia ogrodowa (Petunia ×atkinsiana)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
© medianauka.pl, 2018-08-25, GAT-14643