Brzoza brodawkowata

Brzoza brodawkowata, brzoza zwisła (Betula pendula L.) to pospolite drzewo z rodziny brzozowatych o silnie rozwiniętej koronie i charakterystycznej, białej korze. Znanych jest wiele odmian. Oto niektóre z nich:

Crispa - z głęboko powcinanymi liśćmi, całkowicie odporna na mróz;

Fastigiata - odmiana polecana do ogrodów z uwagi na wąską koronę;

Gracillis - odmiana dorastająca do 5-6 metrów o prawie nitkowatych liściach, głęboko powcinanymi, polecana do ogrodów, odporna na mróz;

Laciniata - z głęboko powcinanymi liśćmi, całkowicie odporna na mróz (zobacz zdjęcie w galerii);

Purpurea - odmiana o purpurowych liściach (zobacz zdjęcie w galerii);

Schneverdinger Goldbrike - odmiana o żółtych liściach;

Tristis - odmiana o płaczącym pokroju;

Youngii - odmiana o szerokiej koronie i płaczącym pokroju.

Występowanie i środowisko PL

Brzoza występuje na terenie Europy, Azji, Afryki (północny obszar). U nas to pospolite drzewo praktycznie w całym kraju. Nie jest rośliną wymagającą jeżeli chodzi o warunki glebowe. Rośnie w lasach, na zrębach, nieużytkach, polnych zadrzewieniach.

Jest to gatunek światłolubny i mrozoodporny. Lubi tereny piaszczyste, nie znosi wysokiego poziomu wody gruntowej.

Tryb życia i zachowanie

Brzoza brodawkowata kwitnie w okresie od kwietnia do maja. Drzewo to żyje dość krótko, bo około 90-100 lat.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 10-20 m.

Korona u drzew wiekowych jest rzadka z licznymi, zwisającymi gałązkami. Kora jest biała. U młodych drzew się łuszczy, jest papierowata. Kora drzew starszych jest popękana i gruba. Liczne brodawki żywiczne na pędach.

Liście są skrętoległe, pojedyncze o długości 3-6 cm, romboidalne lub trójkątne, podwójnie piłkowane. Młode listki są delikatnie owłosione i charakteryzują się pewną lepkością. Potem są nagie. Wierzchołek dość długi, zaostrzony.

Kwiaty są rozdzielnopłciowymi kwiatostanami rozmieszczonymi jednopiennie. Męskie kotki pojawiają się jesienią i zimują. Są na początku czerwonobrązowe, później żółtobrązowe. Odpadają po przekwitnięciu. Kotki żeńskie są zielonobrązowe.

Owoc to orzeszek ze skrzydełkami.

Rozmnażanie

Drzewo to jest wiatropylne.

Ochrona i zagrożenia

To pospolite drzewo, nie wymaga ochrony.

Ciekawostki

To gatunek pionierski na trudnych, piaszczystych terenach.

Największa brzoza brodawkowata to prawdopodobnie okaz spod Solna. Ma 2,95 m obwodu pnia i 29 m wysokości.

To jedno z nielicznych drzew, które może się rozwijać na innych drzewach.

Zbiory i zastosowanie

Drewno brzozy chętnie jest stosowane jako opał kominkowy.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: drzewo.
Stanowisko: nasłonecznione.
Środowsko: leśne, synantropijne.
Strefy mrozoodporności: 2-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: megafanerofit.
Częstośc występowania gatunku: pospolity na całym terenie lub prawie całym terenie.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=28.
Status popularności rośliny: gatunek powszechnie znany, roślina bardzo popularna, znajduje się pośród 100 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.
Liście: skrętoległe, pojedyncze, romboidalne, trójkątne, podwójnie piłkowane
Symbioza z grzybami (mikoryza):
- Gąska biaława (Tricholoma stiparophyllum)
- Gąska żółtobrunatna (Tricholoma fulvum)
- Koźlarz babka, kozak (Leccinum scabrum)
- Koźlarz czerwony, kozak czerwony (Leccinum aurantiacum)
- Mleczaj paskudnik (Lactarius necator)
- Mleczaj wełnianka (Lactarius torminosus))
- Muchomor czerwony (Amanita muscaria)

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			●	▸								Kwitnie brzoza brodawkowata

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004