Bylica piołun

Bylica piołun (Artemisia absinthium) to gatunek rośliny wonnej z rodziny astrowatych, gorzkiej w smaku, trującej, o właściwościach leczniczych. Jest to bylina lub chamefit, pokryta szarym owłosieniem. Charakterystyczny dla gatunku jest brak uszek u nasady ogonków liściowych.

Oto wybrane odmiany uprawne:

'Hunnington' - odmiana o szarych, głęboko wcinanych liściach, dorastająca do 120 cm wysokości.
'Silver Ghost' - odmiana niska (do 45 cm) o drobnych liściach.

Występowanie i środowisko PL

Obszar występowania tego gatunku obejmuje Europę, Azję, Afrykę i Amerykę Północną. Zasiedla suche i dobrze nasłonecznione tereny ruderalne, przydroża. Jest pospolita na niżu, w górach rzadsza i to w niższych partiach.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od lipca do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 60-90(120) cm.

Łodyga jest obła, z płytkimi bruzdami, wzniesiona na wysokość do 50-110 cm.

Liście są długoogonkowe w dolnej partii rośliny, o długości do 10 cm, 2 lub 3-krotnie pierzaste. Liście górne są siedzące. Liście są szarozielone z wierzchu, białoszare od spodu.

Kwiaty są zebrane w kwiatostany (żółte koszyczki o średnicy do 4 mm) stanowiące wiechę. Kwiaty są wyłącznie rurkowate (języczków brak), żółte, z brzegu wyłącznie żeńskie, środkowe obupłciowe.

Owoc to niełupka o długości do 1,2 mm.

Korzeń jest dość gruby.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Roślina ta bywa uważana za obcego pochodzenia w naszym kraju i od dawna zadomowiona (archeofit), jednak występowanie tej rośliny w Pieninach daje podstawy po podważenia tej tezy.

Uwaga! Zbyt duże dawki są trujące dla człowieka.

Zbiory i zastosowanie

Ziele piołunu zawiera substancje regulujące przemianę materii. Było stosowane też zewnętrznie na pasożyty skóry (świerzb, wszy i inne). Powszechnie znane jest zastosowanie tej rosliny do aromatyzowania alkoholi - z bylicy tej wytwarza się absynt, wino piołunowe.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: nasłonecznione.
Środowsko: synantropijne.
Użytek: zioła, rośliny ogrodowe, roślina lecznicza.
Strefy mrozoodporności: 4-10. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: chamefit niezdrewniały.
Kategoria przybysza: archeofit.
Częstośc występowania gatunku: częsty w wielu rejonach.
Dynamika rozprzestrzeniania się gatunku: gatunek zajmujący nowe stanowiska.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=18.
Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.
Jadalność: Gatunek trujący.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
						●	●	●				Kwitnie bylica piołun.

Pokrewne gatunki roślin

Zioła
Zobacz atlas ziół, roślin leczniczych i przyprawowych.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski – Rośliny Polskie, ISBN 83-01-0587-2, PWN 1986
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011