Chaber łąkowy

Chaber łąkowy (Centaurea jacea) to gatunek rośliny wieloletniej z rodziny astrowatych o dużej zmienności i o wielu odmianach. Tworzy też mieszańce z innymi gatunkami. Istotną cechą rozpoznawczą jest kształt łusek, które okrywają koszyczek.

Występowanie i środowisko PL

Rośnie na łąkach, murawach, w miejscach ruderalnych, przy drogach, na skrajach lasów. W Polsce występuje pospolicie na terenie całego kraju. Rośnie w klimacie umiarkowanym w Europie i Azji.

Kwitnie w okresie od czerwca do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 20-120 cm.

Łodyga jest wzniesiona, kanciasta, w górnej części zwykle rozgałęziona.

Liście odziomkowe są ogonkowe, jajowate lub lancetowate, w górnej części łodygi siedzące, lancetowate lub eliptyczne, węższe u nasady.

Kwiaty są zebrane w koszyczki o średnicy 1-3 cm. Okrywa kulista o średnicy 12-15 mm. Mają purpurowy lub czerwonawy kolor. Środkowe kwiaty rurkowate, brzeżne kwiaty lejkowate, postrzępione, płonne. Okrągłe i całobrzegie przyczepki łusek nie odginają się na zewnątrz.

Owoc to niełupka bez puchu kielichowego.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
					●	●	●	●				Kwitnie chaber łąkowy.

Parametry

Kolor kwiatów

Grupa

bylina

Stanowisko

nasłonecznione
półcień

Środowsko

leśne
łąkowe
synantropijne

Użytek

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Anna i Łukasz Przybyłowiczowie – Ilustrowana Encyklopedia Roślin Polski, ISBN 978-83-7705-826-8, PWN
Zbigniew Nawara – Rośliny Łąkowe, ISBN 978-83-7763-234-5, Multico Oficyna Wydawnicza 2012