Cieszynianka wiosenna
© kefca – stock.adobe.com
Cieszynianka wiosenna (Hacquetia epipactis) to gatunek rośliny z rodziny baldaszkowatych.
Wybrane odmiany:
'Thor' - odmiana o liściach z białymi plamami.
Występowanie i środowisko PL
To gatunek europejski. W Polsce spotykany bardzo rzadko. Rośnie w liściastych lasach i zaroślach, a także na łąkach. Nie występuje w północno-zachodniej części Polski. Spotykany także w uprawach na skalnych ogrodach, cienistych rabatach. Preferuje wilgotną glebę oraz półcieniste i cieniste miejsca.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od kwietnia do maja.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 10-25 cm.
Łodyga kwiatowa jest pozbawiona liści. Kończy się kwiatostanem.
Liście są ogonkowe, tworzą rozetkę. Kształt okrągławy, złożony z 5-ciu odcinków. Brzeg ząbkowany.
Kwiaty są małe, żółte, zebrane w mały baldaszek nad pięcioma podsadkami.
Owoc to rozłupnia.
Ochrona i zagrożenia
W Polsce gatunek jest objęty ochroną ścisłą.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: bylina.
- Stanowisko: półcień, cień.
- Środowsko: leśne, łąkowe.
- Użytek: rośliny ogrodowe.
- Strefy mrozoodporności: 6-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa w wybranych rejonach kraju.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
- Częstośc występowania gatunku: dość częsty (więcej niż 100 stanowisk).
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=16.
- Status popularności rośliny: gatunek znany, znajduje się pośród 1000 najbardziej popularnych i znanych wśród Polaków roślin.
- Ochrona: Gatunek objęty ochroną ścisłą. Więcej w artykule: Rośliny chronione w Polsce.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | Kwitnie cieszynianka wiosenna. |
Pokrewne gatunki roślin
- koper włoski, fenkuł włoski (Foeniculum vulgare)
- selery zwyczajne, seler (Apium graveolens)
- biedrzeniec anyż, anyż (Pimpinella anisum)
- wąkrotka azjatycka (Centella asiatica)
- szalej jadowity, cykuta (Cicuta virosa)
- dzięgiel litwor, arcydzięgiel (Angelica archangelica)
- mikołajek nadmorski (Eryngium maritimum)
- podagrycznik pospolity, śnitka (Aegopodium podagraria)
- barszcz zwyczajny (Heracleum sphondylium)
- szczwół plamisty (Conium maculatum)
- kminek zwyczajny, karolek (Carum carvi)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
- Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
- Leokadia Witkowska-Żuk – Rośliny leśne, ISBN 978-83-7073-359-9, Multico Oficyna Wydawnicza 2013
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
© medianauka.pl, 2020-02-01, GAT-5604
Data aktualizacji artykułu: 2024-10-10