Czarnogłówka

Czarnogłówka (Poecile montanus)

© mite – stock.adobe.com

Czarnogłówka (Parus montanus) to mniejszy od wróbla ptak, zaliczany do rodziny sikor, podobny do sikory ubogiej. Na głowie występuje czarna czapeczka bez połysku oraz czarna plama na podbródku. Od sikory ubogiej różni się wielkością tej plamy, która u czarnogłówki jest większa. Zewnętrzne krawędzie lotek ramieniowych są białawe. Ciało po bokach szarawe lub kremowe, od spodu białawe.

Występowanie i środowisko PL

Ptak ten występuje w Europie, Azji. W Polsce jest nielicznym ptakiem gniazdującym. Preferuje liściaste lasy, najlepiej w pobliżu wody, także w lasy mieszane i iglaste (w zależności od podgatunku). W ogrodach pojawia się rzadko.

Tryb życia i zachowanie

sikorka czarnogłówka śpiewa często. To ptak osiadły. Czasem koczuje.

Morfologia i anatomia

Dorasta do 13 cm długości ciała. Skrzydło o długości do 6,5 cm. Osiąga ciężar 11 g.

Pożywienie

Czarnogłówka poluje na owady i inne bezkręgowce. Zjada też drobne nasiona.

Rozmnażanie

Gniazduje w dziuplach, które sama sobie wykuwa w spróchniałym drewnie, lub zajmuje stare. Korzysta też z budek lęgowych. Od kwietnia do maja samica składa 6-9 jaj i sama wysiaduje je przez 13-15 dni. Karmi ją samiec. Wyprowadza 1-2 lęgi w roku. Pisklęta są zdolne do opuszczenia gniazda po 17-19 dniach.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. To ptak chroniony w Polsce.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

          Okres lęgowy czarnogłówki.

Pokrewne gatunki ptaków




© medianauka.pl, 2016-10-15, GAT-3124




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2025 r.