Czeremcha amerykańska

Czeremcha amerykańska, czeremcha późna (Padus serotina) to gatunek drzewa lub krzewu z rodziny różowatych, niegdyś dość często sadzony w lasach jako podszyt, dziś zdziczały i mający charakter inwazyjny.

Występowanie i środowisko PL

Czeremcha amerykańska pochodzi z Ameryki Północnej. U nas jest gatunkiem obcym. W polskiej florze obecny od 1813 roku. Preferuje półcień, ewentualnie umiarkowanie nasłonecznione stanowiska.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od maja do czerwca.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 3-20 m. W Polsce osiąga zwykle rozmiary krzewu.

Kora po roztarciu wydziela korzenny aromat.

Liście są zielone, krótkoogonkowe, skórzaste, połyskujące, eliptyczne, zaostrzone, o długości od 5 do 15 cm, mają minimum 15 par nerwów bocznych, brzegiem karbowano-piłkowane. Ulistnienie skrętoległe. Jesienią liście zabarwiają się na różowo lub kremowo. Na ogonkach liściowych znajdują się miodniki pozakwiatowe.

Kwiaty są zebrane w grono, obupłciowe, małe (do 1 cm średnicy), pięciokrotne, białawe, z licznymi pręcikami i jednym słupkiem.

Owoc jest to kulisty pestkowiec, o średnicy do 10 mm, kolor czarnoczerwony.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Owoce są jadalne po ugotowaniu.

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Prunus serotina

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: drzewo, krzew.
Stanowisko: nasłonecznione, półcień.
Środowsko: leśne.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: megafanerofit, nanofanerofit.
Kategoria przybysza: kenofit, roślina uprawiana.
Częstośc występowania gatunku: dość częsty (więcej niż 100 stanowisk).
Dynamika rozprzestrzeniania się gatunku: gatunek zajmujący nowe stanowiska.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=32.
Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				●	●							Kwitnie czeremcha zwyczajna.

Pokrewne gatunki roślin

Rekord szybkości w rozprzestrzenianiu się

Na obce gatunki należy uważać. Niewiele trzeba, aby sprowadzony do parku, ogrodu, stawu obcy gatunek wydostał się z hodowli i skolonizował ogromne obszary.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004