Czubatka (europejska)

Czubatka (Lophophanes cristatus) to rzadko widywana sikora, choć obecna w całym kraju, mniejsza od wróbla. Sikorka ta ma charakterystyczny czubek na głowie, z czego wywodzi się jej nazwa. Z wierzchu jest brązowawa, od spodu jasna. Głowa ma również jasny kolor. Na szyi i karku znajduje się ciemna obroża, czarny jest też obszar od dzioba w kierunku piersi. Policzki są zaznaczone również czarną kreską. Piórka na czubku mają czarny kolor, choć mają jasne brzegi, przez co czubek pięknie harmonizuje z resztą upierzenia głowy. Młode mają mniej wyraźny rysunek na głowie.

Występowanie i środowisko PL

Zamieszkuje lasy iglaste w niemal całej Europie i części Azji.

Tryb życia i zachowanie

Sikora ta prowadzi osiadły tryb życia. Trudną ją zaobserwować. Pary trzymają się razem przez cały rok. Poza lęgami wraz z osobnikami nielęgowymi tworzą stada. Stado broni swojego żerowiska. Czubatki czasem przyłączają się też do stada innych sikor. Przy karmnikach pojawia się rzadko.

Pożywienie

Zjada owady, pajęczaki oraz nasiona.

Rozmnażanie

Samiec i samica łączą się w parę na całe życie. Wyprowadza jeden lub dwa lęgi w ciągu roku. Gniazduje w dziuplach wykutych przez dzięcioły. Ptak ten potrafi też samodzielnie stworzyć sobie dziuplę w spróchniałym drewnie. Gniazduje też w skrzynkach lęgowych. Gniazdo zbudowane jest z mchu i trawy, wyłożone wełną i włosiem. Ma kształt czarki. Samica składa od 5 do 7 (9) jaj po raz pierwszy w kwietniu. Tylko samica wysiaduje jaja przez 13-16 dni. Po 18-20 dniach od wyklucia młode są już lotne. Po trzech tygodniach od opuszczenia gniazda młode stają się samodzielne.