Daglezja zielona

Daglezja zielona, jedlica Douglasa (Pseudotsuga menziesii) to zimozielone, szybko rosnące drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, sadzone w parkach, lasach.

Wybrane odmiany:

P. menziesii var. glauca - odmiana rozmnażana w naszym kraju, sina, wolniej rosnąca, o krótkich i grubych oraz niebieskawych igłach, mniejszych szyszkach, mało wymagająca co do podłoża.
'Brevifolia' - odmiana o krótkich, odgiętych ku tyłowi igłach.
'Fastigiata' - odmiana stara, o wąskim pokroju.
'Fleycheri' - odmiana o nieregularnym pokroju, niska (do 3 m)
'Holmstrup' - odmiana o pokroju wąskostożkowym, jasnozielonych igłach.
'Pendula' - odmiana o zwisających gałęziach, o oryginalnym pokroju, wyjątkowo piękna. Odmiana otrzymywana przez szczepienie.
'Stairii' - odmiana o żółtych igłach (gdy są młode).

Występowanie i środowisko PL - obcy

Daglezja zielona występuje w Ameryce Północnej. Jest w Polsce gatunkiem obcym, zadomowionym. Preferuje gleby wilgotne, a także wilgotny klimat. Świetnie znosi cień i zanieczyszczenie powietrza. Nie znosi silnych mrozów i piaszczystych terenów. Jest odporna na szkodniki i choroby.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie od kwietnia do maja. Drzewo to żyje nawet 800 lat.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 75-100(120) m, w Polsce 45 m. Korona stożkowata, regularna.

Kora u młodego drzewa jest cienka, widoczne są poprzeczne pęcherze. U starszego drzewa jest gruba, s podłużnymi, jaśniejszymi pęknięciami.

Igły są zielone, spłaszczone, miękkie, mają długość 2-3(4,5) cm i szerokość do 1,5 mm. Od spodu dwa białe paski. Ulistnienie skrętoległe, grzebieniaste u dołu. Igły po roztarciu wydzielają woń jabłek i pomarańczy.

Kwiaty są rozdzielnopłciowe. Męskie kwiaty mają kolor pomarańczowożółty. Kwiaty żeńskie są zielonkawopurpurowe, zwisające.

Szyszka osiąga długość 7-10 cm, zwisa, zbudowana z łusek nasiennych (zaokrąglone, szerokie) i wspierających (długie wąskie, trójzębne.

Nasiona są zrośnięte ze skrzydełkiem.

Rozmnażanie

To drzewo jednopienne, wiatropylne.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

W Ameryce to drugie po sekwoi najwyższe drzewo. Do Europy zostało sprowadzone w 1827 roku (Anglia), do Polski w 1833 roku.

To najszybciej rosnące drzewo iglaste w Polsce. Przyrost roczny wynosi nawet 40 cm.

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Abies menziesii Mirb.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: drzewo.
Stanowisko: nasłonecznione, półcień, cień.
Środowsko: leśne.
Użytek: rośliny ogrodowe.
Strefy mrozoodporności: 4-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: megafanerofit.
Kategoria przybysza: roślina uprawiana.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=24.
Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			◂	●								Kwitnie daglezja zielona.

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Leokadia Witkowska-Żuk – Rośliny leśne, ISBN 978-83-7073-359-9, Multico Oficyna Wydawnicza 2013
Owen Johnson, David More – Drzewa - Przewodnik Collinsa, ISBN 978-83-7073-643-9, Multico Oficyna Wydawnicza 2014
Lucjan Kurowski – Drzewa i krzewy iglaste, ISBN 978-83-7763-284-0, Multico Oficyna Wydawnicza 2014
Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005