Delfin zwyczajny

Delfin zwyczajny (Delphinus delphis)

© Capinha – stock.adobe.com

Podgląd
Zobacz dodatkowe zdjęcia (2).

Delfin zwyczajny, delfin pospolity, delfin krótkopyski (Delphinus delphis) to najczęściej występujący w przyrodzie delfin. Przednia część pyska jest wyciągnięta w dziób. Na grzbiecie charakterystyczna płetwa w kształcie trójkąta z wierzchołkiem skierowanym ku tyłowi ciała. 40-50 stożkowatych zębów układają się w jeden szereg. Cechą charakterystyczną delfina zwyczajnego jest czarny lub brunatny grzbiet, spód biały, po bokach szare i nieregularne pręgi. Od oka do dzioba biegnie czarna pręga. Często występuje w oceanariach.

Występowanie i środowisko PL

Zamieszkuje wszystkie oceany świata. Jest dość liczny w Morzu Śródziemnym i Czarnym. To rzadki gatunek delfina w naszym morzu. W Bałtyku obserwowano ten gatunek tylko kilka razy. Czasem pojedyncze osobniki wpływają do rzek.

Tryb życia i zachowanie

Żyje w małych stadach w rejonach chłodniejszych i liczących nawet kilka tysięcy w wodach tropikalnych. Chętnie towarzyszy statkom. Delfin ten dożywa średnio 25 lat (maksymalnie 35 lat).

Morfologia i anatomia

Waga delfina zwyczajnego wynosi od 70 do nawet 235 kg przy długości ciała dochodzącej do 2 metrów, maksymalnie 270 cm.

Pożywienie

Ryby, głowonogi. Uwielbia sardele i ryby latające.

Rozmnażanie

Ruja przypada na sierpień i wrzesień. Ciąża trwa 9-10 miesięcy. Samica rodzi zwykle 1, czasem 2 młode w okresie od maja do lipca. Młode mają długość 50-60 cm. Stają się dojrzałe płciowo w 3 roku życia.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Podgatunek D. delphis ponticus jest narażony na wyginięcie. Delfin ten często ginie przy połowach tuńczyków przez ludzi.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

         Rodzą się delfiny zwyczajne.

Pokrewne gatunki ssaków


Ciekawostki
Najmniejszy ssakNajmniejszy ssak
Ciekawostki
Największy ssakNajwiększy ssak


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
  • pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
  • Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
  • Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015

© medianauka.pl, 2012-12-28, GAT-205
Data aktualizacji artykułu: 2022-04-15




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2025 r.