Dlaczego często kroimy kiełbasę pod kątem?
Krojenie plasterków kiełbasy, salami lub innej wędliny jest dość częstą praktyką. Ma ona na celu ukrojenie zwyczajnie większych plastrów. Jak to możliwe i jak wielkie mogą być plastry? Z pomocą przychodzi twierdzenie Pitagorasa.
To jedno z kuchennych zastosowań matematyki.
Poniższy rysunek przedstawia model kiełbasy, krojonej pod kątem. Jeżeli kiełbasa może być uznana jako walec o średnicy podstawy d, to jeżeli będziemy naszą kiełbasę kroić pod kątem prostym, plasterki będą kołami o średnicy d.
Jeśli zaś kroić kiełbasę pod pewnym kątem, plasterki zaczną przypominać elipsę. Oś wielką oznaczmy przez M. Korzystając z twierdzenia Pitagorasa otrzymamy:
Średnica kiełbasy jest stała. Z powyższego wzoru widać, że gdy b zdąża do zera, oś elipsy zbliża się coraz bardziej do wartości a. Zatem plastry kiełbasy mogą mieć maksymalnie długość zbliżoną do
.
Długość plastra jest zatem ograniczona wyłącznie długością kiełbasy.
Plastry mają podczas krojenia pod kątem większą powierzchnię - stają się bardziej pożywne, a kształt plastra zamiast koła przybiera postać elipsy, co może mieć także znaczenie estetyczne.
Ostatnio opublikowane w Pytajniku
Zobacz też
Twierdzenie Pitagorasa
W trójkącie prostokątnym kwadrat przeciwprostokątnej jest równy sumie kwadratów przyprostokątnych a^2+b^2=c^2.
© medianauka.pl, 2019-09-16, A-3681