Dyfrakcja światła
Dyfrakcja światła to odchylenie od prostoliniowego biegu promienia światła w pobliżu przeszkody. To inaczej ugięcie światła. Dyfrakcja jest zjawiskiem, które dowodzi falowej natury światła, gdyż jest to zjawisko charakterystyczne wyłacznie dla fal.
Zgodnie z zasadą Huygensa każdy punkt ośrodka, do którego dociera fala, staje się źródłem fali cząstkowej o takiej samej częstotliwości. W wyniku otrzymujemy interferencję (nałożenie) wtórnych fal cząstkowych (elementarnych). Zatem na ekranie za przeszkodą (otwór, cienki przedmiot) powstanie obraz interferencyjny. Dyfrakcja jest szczególnie dobrze widoczna, a obraz interferencyjny bardziej wyraźny, gdy fala napotka na przeszkodę lub otwór o rozmiarach porównywalnych z długością fali.
Rodzaje dyfrakcji
Wymienimy tutaj dwa rodzaje dyfrakcji:
- dyfrakcja Fresnela - ugięcie światła na przeszkodzie (szczelinie) umieszczonej blisko źródła światła (promienie padające na szczelinę nie są równoległe);
- dyfrakcja Fraunhofera - ugięcie światła na przeszkodzie umieszczonej daleko od źródła światła (w tym przypadku równoległa wiązka po ugięciu na szczelinie nadal jest równoległa).
Wzory
Maksima dyfrakcyjne powstają dla kątów ugięcia opisanych wzorem:
Wzory na kąty ugięcia w doświadczeniu Younga są następujące:
Kąt ugięcia, dla którego na ekranie powstaje minimum n-tego rzędu wyraża wzór:
oraz
gdzie:
- n - kolejne liczby 1, 2, 3, ..., oznaczające rząd minimum lub maksimum;
- λ - długość fali światła;
- d - szerokość szczeliny;
- αn - kąt ugięcia prążka n-tego rzędu.
Natężenie obrazu dyfrakcyjnego
Każdy prążek w obrazie dyfrakcyjnym ma inną jasność. Jeżeli przez I0 oznaczymy natężenie światła 0-go prążka (w środku obrazu), to natężenie I kolejnych prążków możemy obliczyć ze wzoru:
© medianauka.pl, 2022-01-11, A-4328