Dzięcioł białoszyi

Dzięcioł białoszyi (Dendrocopos syriacus) to ptak z rodziny dzięciołowatych należący do podrodziny dzięciołów, podobny do dzięcioła dużego, z którym może się krzyżować. U samca czoło jest żółtobiałe. Grzbiet oraz głowa z wierzchu są czarne, spód białawy. Na potylicy występuje czerwona plama w kształcie przepaski. Boki głowy i szyja biała. Białe obszary znajdują się także w okolicy barków. Białe plamki znajdują się także na sterówkach. Podbrzusze jest bladoczerwone lub różowawe. Samica nie ma czerwonej przepaski na potylicy.

Występowanie i środowisko PL

Występuje w niewielkich lasach liściastych, ogrodach i parkach, na wsiach Europy, Azji Mniejszej oraz na bliskim Wschodzie. U nas występuje rzadko. Jego obecność w Polsce wynika z rozprzestrzeniania się gatunku na północ.

Tryb życia i zachowanie

Prowadzi osiadły tryb życia. Mimo to w ostatnich latach zasięg występowania tego gatunku sukcesywnie się powiększa. To samotnik. Tylko poza okresem lęgowym łączy się w pary. Czasem można spotkać kilka osobników w jednym miejscu, ale zwykle dotyczy to obszarów, gdzie znajduje się pod dostatkiem pożywienia. Ptak ten jest agresywny wobec dzięcioła dużego.

Morfologia i anatomia

Osiąga długość ciała 23 cm i 80 g masy ciała. Skrzydło o długości do 13 cm.

Pożywienie

Zjada owady, pająki i nasiona. Dzięcioł ten szuka pokarmu w szczelinach kory. Rzadko kuje w drzewie. Pisklęta są karmione również jagodami.

Rozmnażanie

Gniazduje raz w roku w dziupli, którą sam wykuwa w pniu drzewa liściastego, dość nisko nad ziemią. Okres znoszenia jaj przypada na kwiecień-maj. Samica składa 4-5 jaj, które wysiaduje wraz z samcem.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce gatunek ten znajduje się pod ochroną gatunkową. Jesteśmy świadkami dokonywania ekspansji tego gatunku na nasze tereny.