Dziwność

Przy oddziaływaniach silnych produkowane są cząstki o dużej trwałości. Ponadto produkowane są zawsze parami. Wprowadzono dla nich dodatkową liczbę kwantową - dziwność, a cząstki nazwano cząstkami dziwnymi. Dziwność oznaczamy zwykle literą S i przyjmuje ona wartości całkowite: 0,1,-1,2,-2,...

Jeżeli rozpatrujemy układ cząstek, ich dziwność dodaje się.

Wszystkie cząstki, które nie biorą udziału w silnych oddziaływaniach, nukleony i mezony mają dziwność S=0.

W oddziaływaniach silnych i elektromagnetycznych dziwność cząstek zostaje zachowana, w słabych - nie. Zasada zachowania dziwności oznacza, że łączna liczba dziwności S cząstek przed i po reakcji jest taka sama.

Dziś uważa się, że dziwność jest różnicą między liczbą kwarków s o dziwności S=-1 i antykwarków $\overline{s}$ o dziwności S=1. Dziwność wszystkich innych kwarków S=0.

Ciekawostki

Dziwność wprowadzono do fizyki przy okazji odkrycia mezonów K i hiperonów. Cząstki te rozpadają się w czasie podobnym jak przy oddziaływaniach słabych, choć powstająw oddziaływaniu silnym. Ponieważ powstają parami, to w odróżnieniu od poznanych wcześniej pionów i nukleonów wprowadzono dla nich nową własność - dziwność. Dla pary cząstek ich addytywna wartość dziwności wynosi zero. Co ciekawe, cząstki dziwne nie mogą się rozpaść w oddziaływaniu silnym na lżejsze cząstki o dziwności S=0, gdyż zmieniło by to ich dziwność. Dziwność może ulegać zmianie wyłącznie w oddziaływaniach słabych. To dlatego cząstki dziwne mają dość długi czas rozpadu.