Lodofoka grenlandzka
© ggw – stock.adobe.com
Foka grenlandzka (Pagophilus groenlandicus) to gatunek ssaka należący do rodziny fok. Ubarwienie szare lub żółtawe z wierzchu, szare od spodu. Na grzbiecie widoczna charakterystyczna plama w kształcie liry. Młode tuż po urodzeniu są białe. Samce i samice za młodu są szare z ciemnymi plamkami. Starsze osobniki mają ciemny przód głowy.
Występowanie i środowisko
Obszar występowania to głównie Morze Lodowate Północne, północna część Atlantyku.
Tryb życia i zachowanie
Foka grenlandzka bardzo szybko pływa. Potrafi zanurkować na głębokość 280 m. Odbywa dalekie wędrówki. Śpi na lodzie. Tworzy niewielkie stada, a w okresie rozrodu żyje w parach. Nie robi otworów oddechowych w lodzie.
Morfologia i anatomia
Foka grenlandzka osiąga 2 m długości ciała i ciężar około 180 kg. Jest krótkowzroczna, co na lądzie nie pozwala odpowiednio wcześnie dostrzec niebezpieczeństwo.
Pożywienie
Poluje na ryby i mięczaki oraz skorupiaki.
Rozmnażanie
Samica w końcu zimy rodzi 1 lub 2 młode bezpośrednio na lodzie. Młode waży nawet 8 kg. Już po miesiącu futro zmienia barwę, a młode zaczynają żerować w wodzie. Stają się dojrzałe płciowo po 5-8 latach.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
To najszybsza foka północnej półkuli. Potrafi płynąć z prędkością nawet 37 km/h.
Foka grenlandzka potrafi pod lodem przepłynąć 10 km.
Pokrewne gatunki ssaków
- szarytka morska (Halichoerus grypus)
- amfitryta lamparcia (Hydrurga leptonyx)
- nerpa obrączkowana (Pusa hispida)
- foka pospolita (Phoca vitulina)
- mirunga południowa (Mirounga leonina)
- kapturnik morski (Cystophora cristata)
- nerpa bajkalska (Pusa sibirica)
- krabojad foczy (Lobodon carcinophaga)
- fokowąs brodaty (Erignathus barbatus)
- mirunga północna (Mirounga angustirostris)
- mniszka śródziemnomorska (Monachus monachus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
© medianauka.pl, 2018-12-23, GAT-4025