Gacek brunatny
Gacek wielkouch, gacek brunatny (Plecotus auritus) to nietoperz z rodziny mroczkowatych. Ma bardzo duże uszy (do 3,8 cm długości). Gdy odpoczywa, uszy chowa pod skrzydłami. Jest pokryty futrem w kolorze jasnobrązowym, jaśniejszym na brzuchu.
Występowanie i środowisko PL
Obszar występowania to Europa i Azja. Jest pospolity w Polsce. Zajmuje dziuple, budynki, jaskinie, piwnice. Preferuje tereny zagospodarowane przez człowieka, zwłaszcza tereny rolnicze.
Tryb życia i zachowanie
Żyje samotnie lub tworzy małe kolonie. Zimuje w niskich temperaturach w jaskiniach, piwnicach i innych schronieniach. Sen zimowy trwa od października do końca marca. Lata bardzo nisko, szybko, lotem po krzywej. Pokarm chwyta z powierzchni ziemi lub z lotu, ale zjada go dopiero wtedy, gdy spoczywa. W polowaniu i orientacji w terenie posługuje się echolokacją. Poluje całą noc. Polując zawisa w jednym punkcie w powietrzu i rzuca się na ofiarę.
Morfologia i anatomia
Uszy mają fałdki, które umożliwiają ich składanie.
Skrzydła są szerokie, błona lotna bardzo cienka.
Długość ciała wynosi 4-5 cm, ciężar zaś od 5 do 11g.
Pożywienie
Nietoperz ten poluje na owady i ich larwy oraz pająki.
Rozmnażanie
Samica najczęściej w czerwcu rodzi jedno młode. Po 6 tygodniach młode staje się samodzielne.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Gacek brunatny łatwo się oswaja.
Gacek wielkouch to dawna nazwa wspólna dla gatunków gacek brunatny i gacek szary, które wcześniej nie były rozróżnialne.
To jeden z najczęściej spotykanych nietoperzy w siedzibach ludzkich.
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Plecotus a. auritus, (Linnaeus, 1758)
- Plecotus a. begognae, de Paz, 1994
Kalendarz przyrody
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
| ● | ● | ● | ◂ | ● | ● | Trwa sen zimowy gacka brunatnego. | ||||||
| ● | Rodzą się młode gacki wielkouche (brunatne) | |||||||||||
| ● | ● | ● | ● | ● | ● | ▸ | Trwa okres aktywności życiowej gacka brunatnego |
Pokrewne gatunki ssaków
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
- Dietmar Nill, Christian Dietz, Otto von Helversen – Nietoperze Europy i Afryki północno-zachodniej, 9788370736736, Multico 2009
- Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
© medianauka.pl, 2012-12-30, GAT-219
Data aktualizacji artykułu: 2022-04-20