Gaur indyjski
© anankkml – stock.adobe.com
Gaur indyjski, gaur, bydło dżunglowe (Bos gaurus) to ssak z rodziny krętorogich. Ma masywne ciało pokryte krótką, czarno-brunatną sierścią. Nogi od połowy w dół są białe. Samce są znacznie większe od samic. Zarówno samiec i samica mają masywne, zakrzywione ku górze i ku sobie rogi.
Występowanie i środowisko
Zasiedla Indie, Półwysep Indochiński. Lasy górskie na wysokości 700-1800 m n.p.m.
Występowanie poszczególnych podgatunków:
Bos gaurus gaurus - Indie, Nepal, Bhutan;
Bos gaurus. readei - Myanmar, Chiny, Wietnam, Kambodża, Tajlandia;
Bos gaurus hubbacki - Tajlandia i Malezja.
Tryb życia i zachowanie
Jest aktywny rano i wieczorem. Unika bliskości człowieka.
Morfologia i anatomia
Długość ciała gaura wynosi od 330 cm do 380 cm. Wysokość w kłębie do 200-210 cm. Długość ogona wynosi 85 cm, a ciężar nawet do 1000 kg.
Pożywienie
Gaur zjada rośliny zielne, liście.
Rozmnażanie
Samica rodzi zwykle jedno młode we wrześniu.
Ochrona i zagrożenia VU
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. To niegdyś zwierzę łowne.
Ciekawostki
Udomowiona forma gaura to gajal.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Bos asseel Horsfield, 1851
- Bos cavifrons Hodgson, 1837
- Bos gaur Sundevall, 1846
- Bos gour Hardwicke, 1827
- Bos subhemachalus Hodgson, 1837
- Bubalibos annamiticus Heude, 1901
- Gauribos brachyrhinus Heude, 1901
- Gauribos laosiensis Heude, 1901
- Gauribos mekongensis Heude, 1901
- Gauribos sylvanus Heude, 1901
- Uribos platyceros Heude, 1901
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | Rodzą się młode gaura indyjskiego. |
Pokrewne gatunki ssaków
- jak zwyczajny (Bos grunniensis)
- tur leśny (Bos primigenius)
- bydło domowe, tur europejski (Bos taurus)
- banteng azjatycki (Bos javanicus)
- zebu (Bos indicus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2013-01-12, GAT-302
Data aktualizacji artykułu: 2022-06-25