Giboniec białolicy
Materiały prasowe ZOO we Wrocławiu © ZOO Wrocław
Gibon białopoliczkowy (Nomascus leucogenys) to gatunek małpy należącej do rodziny gibonów. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy – samce są czarne z białymi policzkami i wyraźnym czubkiem, samice żółto-kremowe z czarnym czubkiem. Samce są większe i osiągają masę ciała do 7,5 kg.
Występowanie i środowisko
Zamieszkuje Wietnam i Laos, a jeszcze niedawno Chiny.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzi nadrzewny tryb życia. Porusza się brachiacją. Gibony te są zwierzętami społecznymi, żyją w grupach rodzinnych, złożonych z maksymalnie sześciu osobników. Łączą się w pary na całe życie. W środowisku naturalnym żyją do 30 lat. Są terytorialne.
Poniżej możesz posłuchać odgłosów jakie wydają gibony białopoliczkowe (dzięki uprzejmości ZOO we Wrocławiu).
Pożywienie
Żywi się głównie owocami, liśćmi oraz kwiatami. Dietę uzupełniają bezkręgowcami.
Rozmnażanie
Samica, po około 200 dniowej ciąży, rodzi zwykle jedno młode. Noworodek ma jasną sierść. Po roku zmienia kolor na czarny. Po kolejnym roku samice zmieniają kolor sierści ponownie na jasny. Dojrzałość płciową osiągają między 7 a 8 rokiem życia.
Ochrona i zagrożenia CR
Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wymarciem. Ma status CR w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
W Chinach gatunek ten znajduje się pod ochroną od 1989 r., a w Wietnamie od 2006 r., jednak działania te nie wstrzymały dynamiki spadku liczebności populacji gibonów białopoliczkowych.
Zobacz młodego gibona białopoliczkowego, jaki narodził się we wrocławskim ZOO (źródło: ZOO Wrocław)
Pokrewne gatunki ssaków
Wiadomości
Nowy mieszkaniec wrocławskiego zoo
Kiedy rodzi się w zoo potomstwo krytycznie zagrożonego gatunku, jest to powód do radości i dumy. Zwłaszcza, że to kolejny potomek jedynej w Polsce pary tego gatunku. Mowa o gibonach białopoliczkowych, zaliczanych do małp człekokształtnych, których populacja w środowisku naturalnym nie przekracza tysiąca osobników. Dlaczego narodziny nowego osobnika są takie ważne? Bo liczebność w środowisku naturalnym maleje w zastraszającym tempie, zmniejszyła się niemal o połowę w zaledwie trzy pokolenia. Ogrody zoologiczne i w tym wypadku stają się jedyną szansą na przetrwanie tego gatunku.
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
© medianauka.pl, 2017-07-30, GAT-4469