Glista psia
© mraoraor – stock.adobe.com
Glista psia (Toxocara canis) to gatunek nicienia z typu obleńców, pasożyt wewnętrzny psowatych.
Występowanie i środowisko PL
Gatunek o zasięgu kosmopolitycznym.
Tryb życia i zachowanie
Pasożytuje w jelicie cienkim psów, szakali, lisów, szopów i innych zwierząt zjadających mięso.
Morfologia i anatomia
Długość ciała samca wynosi 9,9-17,7 cm, samicy 12,6-19,8 cm.
Rozmnażanie
Cykl rozwojowy u młodych zwierząt przebiega podobnie jak w przypadku glisty ludzkiej. U starszych psowatych larwy otorbiają się, najczęściej w nerkach. Larwy mogą przenikać do płodu!
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Ciekawostki
Objawy glistnicy u psów są następujące: biegunka, zaparcia, wymioty, niedokrwistość, wychudzenie, rzadziej rzucawka.
Najbardziej wrażliwe są szczenięta.
Pokrewne gatunki bezkręgowców
- glista ludzka (Ascaris lumbricoides)
- owsik ludzki (Enterobius vermicularis)
- węgorek jelitowy (Strongyloides stercoralis)
- włosień spiralny, włosień kręty (Trichinella spiralis)
- włosogłówka (Trichocephalus trichiurus)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Praca zbiorowa – Mały Słownik Zoologiczny Bezkręgowce, ISBN 83-214-0428-6, Wiedza Powszechna 1984
- Alfred Brehm – Życie zwierząt - bezkręgowce, PWN 1968
- Aleksander Rajski – Zoologia, ISBN 83-01-06181-2, PWN 1988
© medianauka.pl, 2020-11-07, GAT-1066