Gnu brunatne

Gnu brunatne (Connochaetes gnou) to gatunek ssaka z rodziny krętorogich. U tej antylopy rogi zakrzywiają się ku dołowi i do przodu, a następnie w górę. U starych samców nasada rogów pokrywa większość tylnej części głowy. Rogi ma zarówno samiec, jak i samica. Ubarwienie szaro-brunatne. Długi ogon jest białawy na końcu. Gnu brunatne ma dość dużą głowę. Na szyi i grzbiecie wyraźnie widoczna grzywa, a na podgardlu - broda.

Występowanie i środowisko

Gnu brunatne występuje w południowej części Afryki na otwartych terenach porośniętych trawą.

Tryb życia i zachowanie

Gnu jest najbardziej aktywne o zmroku i poranku. Zwykle tworzy niewielkie grupy. Długość życia wynosi 16 lat.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 280 cm, wysokość w kłębie wynosi 150 cm, długość ogona do 100 cm a ciężar ciała około 180 kg.

Pożywienie

To zwierzę roślinożerne.

Rozmnażanie

Okres godowy w czerwcu. Ciąża trwa 260 dni. Samica rodzi zwykle jedno młode.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Gatunek ten został niegdyś prawie zupełnie wybity. Na podstawie zachowanych w rezerwatach okazów podjęto wysiłek odtworzenia populacji.

Pokrewne gatunki ssaków

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Powiązane quizy

Ssaki Polski — quiz

Liczba pytań: 30
Quiz szkolny
Średni wynik:
19.5 / 65%
2024-01-20

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Praca zbiorowa – Wielka Encyklopedia Przyrody. Ssaki, ISBN 83-7079-784-9, MUZA SA 1997
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995