Granica ciągu

Definicja granicy ciągu wymaga zrozumienia pojęcia otoczenia punktu oraz wygodnie jest posłużyć się pojęciem „prawie wszystkich wyrazów ciągu nieskończonego”.

Prawie wszystkie wyrazy ciągu to wszystkie wyrazy ciągu z wyjątkiem co najwyżej skończonej ich liczby.

Przykłady

Dany jest ciąg (1,2,3,4,5,...).

  • Wszystkie wyrazy ciągu większe od 100, to prawie wszystkie wyrazy tego ciągu.
  • Wszystkie wyrazy ciągu z wyjątkiem liczb 10,11,12,13,...,100000 to prawie wszystkie wyrazy ciągu.

Przykładami prawie wszystkich wyrazów ciągu nie są:

  • wszystkie wyrazy ciągu mniejsze od 100
  • wszystkie wyrazy ciągu z wyjątkiem liczb 2,4,6,8,...

ponieważ wykluczamy z ciągu nieskończoną liczbę wyrazów.

Zrozumienie definicji granicy ciągu jest trudne, chociaż intuicyjne podejście często jest oczywiste. Dlatego zaczniemy od przykładu.

Przykłady

Dany jest ciąg an=2+nn.

Wypiszmy jego wyrazy i sporządźmy wykres tego ciągu.

(3,2,123,112,125,113,127,114,129,115,...)

Wykres ciągu an=(2+n)/n

Bez trudu zauważamy, że im większe n, tym wyrazy an są bliższe wartości 1. Mówimy, że ciąg jest zbieżny do 1 lub że jego granicą przy n dążącym do nieskończoności jest liczba 1. Możemy też powiedzieć, że an dąży do 1, gdy n dąży do nieskończoności.

Definicja granicy ciągu

Zajmijmy się teraz definicją granicy ciągu. Oto ona:

Liczba g jest granicą ciągu (an) (granicę oznaczamy symbolem limn(an)=g), jeżeli spełniony jest warunek:


limn(an)=gε>0n0n>n0|ang|<ε

Powyższy wzór możemy przeczytać następująco: „Liczba g jest granicą ciągu (an) przy n dążącym do nieskończoności, jeżeli dla każdego ε istnieje taka liczba n0, że dla każdego n>n0 spełniona jest nierówność |ang|<ε”.

Symbol lim czytamy jako limes. Jest słowo greckiego pochodzenia, oznaczające granicę.

Symbol limn(an)=g czytamy następująco: „granicą ciągu an przy n dążącym do nieskończoności, jest liczba g”.

Jeśli przypomnimy sobie pojęcia otoczenia punktu i prawie wszystkich wyrazów ciągu, to powyższa definicja powinna się wydawać bardziej zrozumiała.
Otóż widać, że ε to promień otoczenia punktu g, a wyrazy ciągu an należą do tego otoczenia.

Możemy więc powiedzieć, że liczba g jest granicą ciągu, jeżeli dla dowolnego otoczenia punktu g prawie wszystkie wyrazy tego ciągu (wszystkie dla n większego od n0) należą do tego otoczenia.

Jeszcze lepiej widać to na ilustracji.

granica coągu

Zaznaczyliśmy na wykresie przykładowe otoczenie punktu g=1 i widać, że istnieje takie n0, że dla kolejnych n większych od n0 prawie wszystkie wyrazy an należą do otoczenia tego punktu — punkty (n,an) znajdują się do zakreskowanej części wykresu. Widać też, że dotyczy to każdego otoczenia tego punktu. Stąd możemy napisać, że:

limnn+2n=1

Granica niewłaściwa ciągu

Nie wszystkie granice ciągów są zbieżne. Spójrzmy na poniższe przykłady.

Przykłady

Ciąg (2,4,8,...,2n,...) nie jest zbieżny.
Ciąg (1,4,9,16,...,n2,...) również nie jest zbieżny.

O ciągach, które nie mają granicy, mówimy, że są rozbieżne lub mają granice niewłaściwe.

Definicja

Ciąg (an) nazywamy rozbieżnym do nieskończoności i piszemy limn(an)=, jeżeli:

limn(an)=MRn0N+nN+(n>n0an>M)

Powyższą definicję możemy przeczytać następująco: „Ciąg (an) nazywamy rozbieżnym do nieskończoności (ma granicę niewłaściwą nieskończoność), jeżeli dla każdej liczby rzeczywistej M prawie wszystkie wyrazy tego ciągu są większe od M”.

Definicja

Ciąg (an) nazywamy rozbieżnym do minus nieskończoności i piszemy limn(an)=, jeżeli

limn(an)=MRn0N+nN+(n>n0an<M)

Powyższą definicję możemy przeczytać następująco: „Ciąg (an) nazywamy rozbieżnym do minus nieskończoności (ma granicę niewłaściwą minus nieskończoność), jeżeli dla każdej liczby rzeczywistej M prawie wszystkie wyrazy tego ciągu są mniejsze od M”.

Przykłady ciągów rozbieżnych i ich granice:

Ciąg (an>)Granica
an=nlimnn=
an=nlimn(n)=
an=5nlimn5n=
an=n3limnn3=



Powiązane materiały




© medianauka.pl, 2009-08-29, A-310
Data aktualizacji artykułu: 2023-05-13



Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2025 r.