Hubara saharyjska
© Johannes D. Mayer – stock.adobe.com
Hubara, hubara saharyjska (Chlamydotis undulata) to gatunek ptaka z rodziny dropi, mający majestatyczna postawę ciała. Szyja długa. Nogi także. Upierzenie w kolorze piaskowym z delikatnym rysunkiem. Na głowie występuje niewielki czub. Od otworów usznych aż po nasadę szyi biegnie pas czarnych piór - cecha charakterystyczna dla tego gatunku. Od spodu pióra są białe. Wole nakrapiane, a na brzuchu i pokrywach podogonowych widoczne są czarne pręgi. Brak dymorfizmu płciowego.
Występowanie i środowisko
Zamieszkuje otwarte i suche tereny Afryki. Jest spotykana na stepach, półpustyniach i pustyniach. Sporadycznie zalatuje do naszego kraju (kilka obserwacji).
Tryb życia i zachowanie
To ptak wędrowny lub osiadły (w zależności od regionu). To ptak bardzo wrażliwy na stres. Lot majestatyczny. Hubara bardzo rzadko się odzywa.
Morfologia i anatomia
Osiąga od 1,1 do 2,7 kg masy ciała przy 65 cm długości ciała. Skrzydło o długości 31-43 cm, rozpiętość skrzydeł do 150 cm.
Pożywienie
Zjada pokarm roślinny, poluje też na bezkręgowce.
Rozmnażanie
Raz w roku samica składa 1-3 jaja.
Ochrona i zagrożenia VU
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Pokrewne gatunki ptaków
© medianauka.pl, 2016-10-20, GAT-2522