Długopłetwiec oceaniczny
Humbak, długopłetwiec oceaniczny (Megaptera novaeangliae) to przedstawiciel wielorybów fałdowców o zmiennym ubarwieniu. Najbardziej charakterystyczne są długie i wąski płetwy piersiowe. Najczęściej wierzch ciała jest czarny, spód biały. Samce są mniejsze od samic. Ciało pokryte jest guzowatymi naroślami. Jest to też siedlisko skorupiaków i pasożytów. Na brzuchu występują bruzdy. Ma bardzo długie płetwy piersiowe. Fiszbin jest koloru czarnego. Płaty fiszbinu służą do odcedzania pokarmu z wody. W XX w. 50% odławianych wielorybów stanowiły humbaki. Dziś długopłetwiec jest zwierzęciem chronionym.
Występowanie i środowisko
Humbak zasiedla akweny przybrzeżne wszystkich oceanów. Najliczniej występuje w wodach umiarkowanych i chłodnych. Spotkać go można we wszystkich zatokach i dużych cieśninach.
Tryb życia i zachowanie
Pływa powoli. Przed nurkowaniem wychyla ogon nad powierzchnię wody. Odbywa regularne wędrówki od okolic podbiegunowych do wód strefy umiarkowanej. Tworzy niewielkie stada. Humbaki pływają średnio z prędkością 8-9 km/h. Dźwięki jakie wydaje humbak przypominają śpiew. Długopłetwiec oceaniczny lubi wyskakiwać z wody ponad jej powierzchnię.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi od 11 do 18 m. Ciężar ciała wynosi od 25 do 50 ton. Żuchwa wystaje nieco przed szczękę.
Pożywienie
Długopłetwiec oceaniczny zjada skorupiaki i mięczaki planktonowe i małe ryby. W czasie żerowania wyskakuje z wody.
Rozmnażanie
Do kopulacji dochodzi w kwietniu i wyłącznie na półkuli północnej. Ciąża trwa 10-12 miesięcy. Samica rodzi co 2-3 lata w okresie od lipca do września. Młode po urodzeniu ma 4 m długości. Samica karmi młode przez 5 miesięcy.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Zagrożone wyginięciem są populacje z Morza Arabskiego i Oceanii.
Ciekawostki
W XVII wieku długopłetwiec został złowiony w Bałtyku. Dzięki temu został po raz pierwszy opisany.
W XX wieku humbak stanowił połowę wszystkich odławianych wielorybów na świecie. Dziś mocno przetrzebiony.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Balaena novaeangliae Borowski, 1781
Pytania
Czy wieloryb to ssak?
Tak. wieloryby są ssakami. Należą do największych ssaków świata. Wszystkie żyją w środowisku wodnym.
Pokrewne gatunki ssaków
- płetwal błękitny (Balaenoptera musculus)
- płetwal zwyczajny (Balaenoptera physalus)
- płetwal czerniakowy (Balaenoptera borealis)
- płetwal karłowaty (Balaenoptera acutorostrata)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995
- Josef Reichholf – Leksykon przyrodniczy. Ssaki, ISBN 83-7129-877-3, Świat Ksiązki 1996
- Praca zbiorowa – Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991
- Praca zbiorowa – Wielka Encyklopedia Przyrody. Ssaki, ISBN 83-7079-784-9, MUZA SA 1997
© medianauka.pl, 2012-12-28, GAT-207
Data aktualizacji artykułu: 2022-07-11