Indukcja magnetyczna

Indukcja magnetyczna albo indukcja pola magnetycznego jest to wektorowa wielkość fizyczna, charakteryzująca to pole w taki sposób, że na ładunek próbny q0, który porusza się w tym polu z niezerową prędkością działa siła (nazywana siłą Lorentza) wyrażona wzorem:

gdzie:

Powyższa definicja indukcji magnetycznej nie jest definicją wprost. Jest to wielkość określana za pomocy innej wielkości fizycznej, w tym przypadku siły, jaka działa na poruszający się ładunek.

W powyższym wzorze mamy do czynienia z iloczynem wektorowym, zgodnie z którym mając dany kąt θ między wektorami prędkości i indukcji magnetycznej, możemy obliczyć wartość siły Lorentza ze wzoru:

F=q0vBsinθ

Z definicji indukcji wynikają następujące fakty:

Jednostka indukcji magnetycznej

Jednostką indukcji magnetycznej jest tesla (T).

1 T=1\frac{Ns}{Cm}=1\frac{N}{Am}

albo

1 T=1\frac{Wb}{m^2}.




Siła Lorentza
Siła Lorentza jest to siła, która działa na naładowaną cząstkę w ruchu w zewnętrznym polu magnetycznym.
Natężenie pola magnetycznego
Natężenie pola magnetycznego H jest to wektorowa wielkość fizyczna, która charakteryzuje pole magnetyczne, niezależnie od ośrodka, w jakim znajduje się źródło tego pola. Opisuje zatem pole magnetyczne w próżni.
Pole magnetyczne wokół przewodnika z prądem
Nieskończenie długi przewodnik liniowy z prądem generuje pole magnetyczne, którego linie układają się na płaszczyźnie prostopadłej do tego przewodnika w okręgi o wspólnym środku.
Pole magnetyczne
Pole magnetyczne jest to własność przestrzeni, która polega na tym, że na umieszczone w nim magnesy działają siły.

© medianauka.pl, 2021-07-06, A-4093



Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2023 r.