Jarzmianka większa
Odmiana 'Ruby Cloud'. Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Jarzmianka większa (Astrantia major L.) to wieloletnia roślina zielna z rodziny baldaszkowatych.
Występowanie i środowisko PL
To gatunek występujący w Europie, głównie na obszarach wyżynnych i górskich. Zamieszkuje lasy liściaste, łąki, zarośla. Występuje w Polsce na jej południowych obszarach.
Preferuje wilgotne gleby, stanowiska półcieniste, o odczynie kwaśnym do obojętnego.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie od końca maja do lipca.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 30-90(150) cm.
Kłącze jest zdrewniałe, ukośne, z czarnymi włóknami.
Łodyga jest naga, wzniosła, słabo ulistniona.
Liście są skrętoległe, odziomkowe długoogonkowe, blaszka dłoniasto wcinana, 3-7 dzielna, osiągająca średnicę nawet 15 cm, o odcinkach odwrotnie jajowatych, ząbkowanych.
Kwiaty są w baldaszkach o średnicy do 4 cm, z czerwone lub białe. Są poligamiczne, pręciki dwukrotnie dłuższe niż płatki.
Owocem jest rozłupnia, która rozpada się na dwie części.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: bylina.
- Stanowisko: półcień.
- Środowsko: leśne, łąkowe.
- Strefy mrozoodporności: 6-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa w wybranych rejonach kraju.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
- Częstośc występowania gatunku: częsty w wielu rejonach.
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=28.
- Status popularności rośliny: gatunek znany, znajduje się pośród 1000 najbardziej popularnych i znanych wśród Polaków roślin.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | ▸ | Kwitnie jarzmianka większa. |
Pokrewne gatunki roślin
- koper włoski, fenkuł włoski (Foeniculum vulgare)
- selery zwyczajne, seler (Apium graveolens)
- biedrzeniec anyż, anyż (Pimpinella anisum)
- wąkrotka azjatycka (Centella asiatica)
- szalej jadowity, cykuta (Cicuta virosa)
- dzięgiel litwor, arcydzięgiel (Angelica archangelica)
- mikołajek nadmorski (Eryngium maritimum)
- podagrycznik pospolity, śnitka (Aegopodium podagraria)
- barszcz zwyczajny (Heracleum sphondylium)
- szczwół plamisty (Conium maculatum)
- kminek zwyczajny, karolek (Carum carvi)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
© medianauka.pl, 2017-08-07, GAT-4481
Data aktualizacji artykułu: 2024-10-10