Jodła kaukaska

Jodła kaukaska (Abies nordmanniana) to gatunek drzewa iglastego, należący do rodziny sosnowatych, bardzo podobny do jodły pospolitej. Ma gęstą i regularną koronę o stożkowatym pokroju.

Znane są następujące odmiany:

'Golden Speader' - odmiana karłowa o złocistożółtych i kremowych od spodu igłach, przyroście rocznym 10 cm, sadzona pojedynczo;
'Pendula' - odmiana o wąskim i stożkowatym pokroju, dorasta do 25 m wysokości, wymagająca osłoniętych stanowisk.

Występowanie i środowisko PL - tylko ogrody

W naturalnym środowisku jodła kaukaska występuje na Kaukazie oraz w Turcji. Drzewo to wymaga gleby wilgotnej i żyznej. Preferuje miejsca o dużej wilgotności powietrza, u nas uprawa udaje się najlepiej na Pomorzu.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie na wiosnę. To szybko rosnące drzewo. Młode drzewka nie są odporne na silny mróz.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość zwykle 50 m, w Polsce tylko 30 m.

Pień jest zwykle prosty aż po sam wierzchołek.

Igły osiągają do 3 cm długości, są zielone z połyskiem, z dwoma białymi paskami od spodu, igły są ułożone gęsto, grzebieniasto i nieregularnie. Utrzymują się na drzewie nawet 25 lat.

Szyszki są cylindryczne, osiągają do 20 cm długości, zielone, później brązowe, z widocznymi kroplami żywicy.

Kora ma szary kolor, pęka z wiekiem na kwadratowe płaty.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Drzewo to jest często uprawiane i sprzedawane na drzewka bożonarodzeniowe.

Największy okaz w Europie ma 70 m wysokości.

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Abies bornmuelleriana Mattf.
Abies equi-trojani (Asch. & Sint. ex Boiss.) Mattf.
Pinus nordmanniana Steven

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: drzewo.
Stanowisko: nasłonecznione, półcień.
Środowsko: leśne.
Użytek: rośliny ogrodowe.
Strefy mrozoodporności: 4-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: megafanerofit.
Kategoria przybysza: roślina uprawiana.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=24.
Status popularności rośliny: gatunek powszechnie znany, roślina bardzo popularna, znajduje się pośród 100 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Lucjan Kurowski – Drzewa i krzewy iglaste, ISBN 978-83-7763-284-0, Multico Oficyna Wydawnicza 2014
Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich – Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003
Owen Johnson, David More – Drzewa - Przewodnik Collinsa, ISBN 978-83-7073-643-9, Multico Oficyna Wydawnicza 2014