kałamarnica olbrzymia, kalmarzec
© Paul Fleet – stock.adobe.com
Kałamarnica olbrzymia, kalmarzec (Architeuthis dux) to gatunek głowonoga, jednego obok kałamarnicy kolosalnej z największych bezkręgowców świata. Ciało wydłużone, wrzecionowate. Od głowy odchodzi dziesięć ramion, z czego dwa silnie wydłużone.
Występowanie i środowisko
To zwierzę głębinowe, niezwykle rzadko obserwowane. Występuje na głębokości około 1000 m.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi około 12-14 m z ramionami, zaś nawet 7 metrów bez ramion. To ogromna kałamarnica. Ciężar może wynosić nawet 40 ton! To absolutny rekord.
Pożywienie
Odżywia się prawdopodobnie rybami i innymi głowonogami.
Rozmnażanie
Niewiele wiadomo na temat rozrodu tych zwierząt.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
To prawdopodobnie jeden z celów polowań kaszalotów.
Gatunek znany z zaledwie kilku obserwacji martwych okazów lub ich fragmentów.
Właśnie to zwierzę jest pierwowzorem dla legend o krakenie. To niezwykłe, ale relatywnie niedawno odkryto kałamarnice tak wielkie. Tym samym potwierdziły się legendy o morskich potworach o długich mackach.
To największa kałamarnica (wraz z kałamarnicą kolosalną), największy mięczak i największy bezkręgowiec świata. Czasem można spotkać twierdzenie, że to największa ośmiornica, ale kalmarzec należy do głowonogów i nie jest ośmiornicą - ma dziesięć ramion, a nie osiem.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Architeuthis hartingii Verrill, 1875
- Architeuthis japonica Pfeffer, 1912
- Architeuthis kirkii Pfeffer, 1912
- Architeuthis martensi (Hilgendorf, 1880)
- Architeuthis physeteris (Joubin, 1900)
- Architeuthis sanctipauli (Velain, 1877)
- Architeuthis stockii (Kirk, 1882)
Pokrewne gatunki bezkręgowców
- Thaumoctopus mimicus
- Sepioteuthis sepioidea
- Wunderpus photogenicus
- Amphioctopus marginatus
- Callistoctopus luteus
- Macrotritopus defilippi
- Hapalochlaena lunulata
- Sepiadarium kochi
- Sepiola atlantica
- Sepia pharaonis
- Sepia apama
- Sepia bandensis
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Praca zbiorowa – Mały Słownik Zoologiczny Bezkręgowce, ISBN 83-214-0428-6, Wiedza Powszechna 1984
© medianauka.pl, 2021-01-02, GAT-638793