Karagana syberyjska
Odmiana 'Lorbergii'. Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Karagana syberyjska (Caragana arborescens) to ciernisty krzew lub niskie drzewo z rodziny bobowatych, niegdyś często używana na żywopłoty. Najczęściej sadzi się odmiany o zwisających pędach szczepione na pniu.
Wybrane odmiany:
- 'Lorbergii' - odmiana zaprezentowana na zdjęciu.
- 'Pendula' - odmiana o zwisających pędach.
- 'Walker' - odmiana o zwisających pędach, tworzących parasol.
Występowanie i środowisko PL
W naturze karagana syberyjska rośnie w Azji (Syberia, Mongolia, Kazachstan).
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od maja do początku czerwca. Karagana syberyjska jest bardzo odporna na suszę, mróz oraz silne zanieczyszczenie gleby. Rośnie nawet na terenach jałowych. Rośnie dobrze wszędzie poza glebą nazbyt wilgotną. Wymaga jednak dobrego nasłonecznienia.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 500 cm.
Pędy są sztywne i wyprostowane.
Liście są długie (do 10 cm), złożone z 4-7 par eliptycznych listków.
Kwiaty są motylkowe, żółte, zebrane w pęki po 2-5 sztuk. Kwiatów niewiele.
Owoc to niewielki, żółty strąk.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Pielęgnacja
Krzew ten dość często choruje na chorobę: mączniak prawdziwy. Na liściach pojawia się wówczas biały nalot. Chorobę zwalczamy przez opryski.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: drzewo, krzew.
- Stanowisko: nasłonecznione.
- Użytek: rośliny ogrodowe.
- Strefy mrozoodporności: 3-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: megafanerofit, nanofanerofit.
- Kategoria przybysza: roślina uprawiana.
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=16.
- Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ▸ | Kwitnie karagana syberyjska. |
Pokrewne gatunki roślin
- bób (Vicia faba)
- szarańczyn strąkowy, karob (Ceratonia siliqua)
- robinia akacjowa, grochodrzew (Robinia pseudacacia)
- albicja jedwabista, albicja biało-różowa (Albizia julibrissin)
- groszek pachnący (Lathyrus odoratus)
- nostrzyk biały (Melilotus alba)
- mimoza wstydliwa, czułek wstydliwy (Mimosa pudica)
- groch zwyczajny, groch siewny (Pisum sativum)
- koniczyna biała, koniczyna rozesłana (Trifolium repens)
- koniczyna łąkowa, koniczyna czerwona (Trifolium pratense)
- koniczyna krwistoczerwona, Inkarnatka (Trifolium incarnatum)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
© medianauka.pl, 2018-08-25, GAT-5315
Data aktualizacji artykułu: 2024-09-12