Koczkodan czarnosiwy
© Impala - Fotolia.com
Koczkodan czarnosiwy (Cercopithecus mitis) to ssak z rodziny małp wąskonosych. Samce są znacznie większe od samic. Futro jest niebiesko-szare, żółto nakrapiane, grzbiet jest w kolorze rudawym. Ma szarą twarz, nad oczami do uszu biegnie wąski biały pasek. Szyja czasem jest jasna.
Występowanie i środowisko
Lasy górskie i sawanny Afryki.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzi nadrzewny tryb życia.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Podgatunek C. m. heymansi jest bliski zagrożenia wyginięciem (NT), zaś podgatunki C. m. albotorquatus, C. m. boutourlinii, C. m. labiatus są narażone na wyginięcie (VU). Podgatunek C. m. kandti jest zagrożony wyginięciem (EN). Podgatunek C. m. schoutedeni oraz C. m. zammaronoi są krytycznie zagrożone wymarciem (CR).
Ciekawostki
Podgatunki:
C. m. albogularis (Sykes, 1831)
C. m. albotorquatus de Pousargues, 1896
C. m. boutourlinii Giglioli, 1887
C. m. doggetti Pocock, 1907
C. m. erythrarchus Peters, 1852
C. m. francescae Thomas, 1902
C. m. heymansi Colyn & Verheyen, 1987
C. m. kandti Matschie, 1905
C. m. kolbi Neumann, 1902
C. m. labiatus I. Geoffroy, 1842
C. m. mitis Wolf, 1822
C. m. moloneyi Sclater, 1893
C. m. monoides I. Geoffroy-Saint. Hilaire, 1841
C. m. opisthostictus Sclater, 1894
C. m. schoutedeni Schwarz, 1928
C. m. stuhlmanni Matschie, 1893
C. m. zammaronoi De Beaux, 1924
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Cercopithecus albogularis (Sykes, 1821)
Pokrewne gatunki ssaków
- koczkodan nadobny (Cercopithecus neglectus)
- koczkodan rzeczny (Cercopithecus mona)
- koczkodan białonosy (Cercopithecus nictitans)
- koczkodan Diany (Cercopithecus diana)
- koczkodan górski (Cercopithecus lhoesti)
- koczkodan liberyjski (Cercopithecus campbelli)
- koczkodan mnisi (Cercopithecus roloway)
- koczkodan oliwkowy (Cercopithecus petaurista)
- koczkodan rudoogonowy (Cercopithecus ascanius)
- koczkodan sowiogłowy (Cercopithecus hamlyni)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2013-01-12, GAT-306