Komonica zwyczajna
© Ortis – stock.adobe.com
Komonica zwyczajna (Lotus corniculatus) to roślina wieloletnia z rodziny motylkowatych, cenna roślina miododajna i pastewna, dodawana często do mieszanek łąkowych i pastewnych.
Występowanie i środowisko PL
Komonica zwyczajna rośnie na łąkach, murawach, przy drogach, w zaroślach. W Polsce to roślina pospolita zarówno w górach jak i na niżu. Jest odporna na zadeptywanie, przygryzanie przez zwierzęta.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od czerwca do początku września.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 10-60 cm.
Łodyga jest rozesłana, podnosząca się.
Liście są nieparzysto-pierzaste, złożone z pięciu listków. Górne listki są odwrotnie jajowate albo podługowate, dwa dolne ukośnie jajowate.
Kwiaty motylkowe o żółtej koronie są zebrane w baldaszek po 3-8 sztuk. Kwiaty nie pachną. Korona jest czasami czerwonawo nabiegła.
Owoc to strąk o długości 2-3 cm.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Ciekawostki
Zwierzęta chętniej jedzą komonicę w sianie.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: bylina.
- Stanowisko: nasłonecznione.
- Środowsko: łąkowe, synantropijne.
- Użytek: rośliny uprawne, skalniak.
- Strefy mrozoodporności: 4+. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
- Kategoria przybysza: roślina uprawiana.
- Częstośc występowania gatunku: pospolity na całym terenie lub prawie całym terenie.
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=24.
- Status popularności rośliny: gatunek znany, znajduje się pośród 1000 najbardziej popularnych i znanych wśród Polaków roślin.
Kalendarz przyrody
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
| ● | ● | ● | ▸ | Kwitnie komonica zwyczajna. |
Pokrewne gatunki roślin
- bób (Vicia faba)
- szarańczyn strąkowy, karob (Ceratonia siliqua)
- robinia akacjowa, grochodrzew (Robinia pseudacacia)
- albicja jedwabista, albicja biało-różowa (Albizia julibrissin)
- groszek pachnący (Lathyrus odoratus)
- nostrzyk biały (Melilotus alba)
- mimoza wstydliwa, czułek wstydliwy (Mimosa pudica)
- groch zwyczajny, groch siewny (Pisum sativum)
- karagana syberyjska (Caragana arborescens)
- koniczyna biała, koniczyna rozesłana (Trifolium repens)
- koniczyna łąkowa, koniczyna czerwona (Trifolium pratense)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
- Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
© medianauka.pl, 2018-10-19, GAT-5466
Data aktualizacji artykułu: 2024-09-12