Konikleca czubata
© simona – stock.adobe.com
Konikleca czubata (Hippocrepis comosa) to gatunek wieloletniej rośliny z rodziny bobowatych, zdrewniała u nasady.
Występowanie i środowisko PL - obcy
Gatunek zawlekany rzadko w naszym kraju, wyjątkowo spotykany na południu Polski. Pochodzi z południa Europy. Rośnie na skałach, suchych murawach.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od maja do lipca.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 5-60 cm.
Liście są złożone z 4-8 par jajowatych lub podługowatych listków.
Kwiaty są żółte, zebrane w kwiatostan.
Owoc to wąski strąk.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: bylina.
- Stanowisko: nasłonecznione.
- Środowsko: murawy.
- Użytek: skalniak.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
- Kategoria przybysza: efemerofit.
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=28.
- Status popularności rośliny: gatunek nie jest popularny w Polsce, niewiele osób interesuje się tą rośliną.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | Kwitnie konikleca czubata. |
Pokrewne gatunki roślin
- bób (Vicia faba)
- szarańczyn strąkowy, karob (Ceratonia siliqua)
- robinia akacjowa, grochodrzew (Robinia pseudacacia)
- albicja jedwabista, albicja biało-różowa (Albizia julibrissin)
- groszek pachnący (Lathyrus odoratus)
- nostrzyk biały (Melilotus alba)
- mimoza wstydliwa, czułek wstydliwy (Mimosa pudica)
- groch zwyczajny, groch siewny (Pisum sativum)
- karagana syberyjska (Caragana arborescens)
- koniczyna biała, koniczyna rozesłana (Trifolium repens)
- koniczyna łąkowa, koniczyna czerwona (Trifolium pratense)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
- Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
© medianauka.pl, 2020-02-27, GAT-5473
Data aktualizacji artykułu: 2024-09-12