Koticzak niedźwiedziowaty
© Martin – stock.adobe.com
Kotik zwyczajny, uchatka niedźwiedziowata, niedźwiedź morski (Callorhinus ursinus) to gatunek ssaka morskiego z rodziny uchatkowatych. Sierść jest krótka, ciemnoszara, brunatna. Dymorfizm płciowy jest wyraźnie zaznaczony, przede wszystkim rozmiarami ciała.
Występowanie i środowisko
Kotik zwyczajny występuje w Pacyfiku od Japonii po Kalifornię.
Tryb życia i zachowanie
W okresie lata gromadzi się w duże stada u wybrzeży wysp na Morzu Ochockim i Beringa. Odbywa wędrówki na odległość nawet 10 000 km. Zimę i wiosnę ssaki te spędzają na pełnym morzu. Przejawiają aktywność nocną. W dzień odpoczywają unosząc się bokiem na wodzie.
Morfologia i anatomia
Długość ciała samców wynosi 250 cm, samic do 170 cm, a ciężar ciała samców 300 kg, samic do 70 kg.
Pożywienie
Kotik zwyczajny poluje na głowonogi, skorupiaki, głownie jednak ryby.
Rozmnażanie
Samice tworzą haremy do nawet 40 osobników. Samce walczą o samice. Od końca czerwca do lipca samica rodzi jedno młode, czarno umaszczone. Rodzi je 1-2 dni po przybyciu na ląd. Karmi je przez 5 miesięcy. Samce w tym czasie nie jedzą (około 2 miesięcy). Zaraz po urodzeniu młodych następuje ruja, jednak zarodek nie rozwija się przez pewien czas. Samica rodzi dopiero za rok.
Ochrona i zagrożenia VU
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Futro tego ssaka jest bardzo cenne, przez co populacja kotika zwyczajnego mocno spadła.
Pokrewne gatunki ssaków
- uszanka kalifornijska (Zalophus californianus)
- uchatka patagońska (Otaria flavescens)
- kotik karłowaty (Arctocephalus pusillus)
- uchatek grzywiasty (Eumetopias jubatus)
- kotik antarktyczny (Arctocephalus gazella)
- kotik galapagoski (Arctocephalus galapagoensis)
- kotik nowozelandzki (Arctocephalus forsteri)
- kotik południowy (Arctocephalus australis)
- maoryszanka uszata (Phocarctos hookeri)
- otarka australisjska (Neophoca cinerea)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2019-10-12, GAT-4014