Koziorożec alpejski

Koziorożec alpejski (Capra ibex) to gatunek ssaka z rodziny krętorogich. Latem futro brązowawe z rudym odcieniem. W zimie futro nieco żółknie i szarzeje. U samców rogi są wygięte, szablaste, o długości nawet jednego metra. Samice również mają rogi, ale ich długość nie przekracza 25-30 cm i są proste.

Występowanie i środowisko

To gatunek endemiczny dla Alp w Europie. Można go spotkać wysoko w górach na stromych zboczach od 2300 do 3800 m n.p.m.

Tryb życia i zachowanie

Koziorożce tworzą stada jednopłciowe (samice wędrują z młodymi, samce osobno). Łączą się jedynie podczas godów. Dzień lubi spędzać w jaskiniach, a żerować rano i wieczorem. Co ciekawe, zimą koziorożec nie schodzi poniżej górnej granicy lasu. Pokarm wygrzebuje spod śniegu.

Po skałach porusza się niezwykle zręcznie.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 140-170 cm, długość ogona około 12 cm, a ciężar ciała 50-100 kg. Kozy są dużo lżejsze i mniejsze od capów. Wysokość w kłębie wynosi 70-100 cm. Rogi samców osiągają 100 cm długości i ciężar nawet 15 kg.

Pożywienie

Zjada roślinność alpejską.

Rozmnażanie

Okres godowy przypada na okres od połowy grudnia do stycznia. Samce walczą o samice. Samica po ciąży trwające 5,5 miesiąca rodzi zwykle jedno, rzadziej dwa młode od połowy czerwca do lipca. Te już na drugi dzień towarzyszą matce na stromych zboczach.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

W jeszcze niedalekiej przeszłości różne prymitywne wierzenia w magiczne i lecznicze własności różnych części ciała koziorożca alpejskiego doprowadziły niemalże do jego całkowitego wytępienia.

Pokrewne gatunki ssaków

Ciekawostki

Ile śpią ssaki?

Ciekawostki

Najmniejszy ssak

Ciekawostki

Największy ssak

Ciekawostki

Jak dużo jedzą zwierzęta?

QUIZ

Ssaki Polski — quiz

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Josef Reichholf – Leksykon przyrodniczy. Ssaki, ISBN 83-7129-877-3, Świat Ksiązki 1996
Praca zbiorowa – Wielka Encyklopedia Przyrody. Ssaki, ISBN 83-7079-784-9, MUZA SA 1997
Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Klaus Richarz – Zwierzęta w ogrodzie zoologicznym, ISBN 978-83-7175-788-4, Delta