Krzyżodziób świerkowy

Krzyżodziób świerkowy (Loxia curvirostra) to gatunek ziarnojada z podrodziny łuszczaków, nieco większy od wróbla. Samiec już dorosły ma czerwone upierzenie z brunatnymi skrzydłami i ogonem. Młode samce są różnie ubarwione, od żółtozielonego do pomarańczowego. Samice są szare z wierzchu z ciemnym kreskowaniem, żółty lub pomarańczowo-zielony nalot na głowie i kuprze. Od spodu jest żółta, tył biały z kreskowaniem. Dziób charakterystyczny, duży, skrzyżowany na końcu.

Występowanie i środowisko PL

Europa, część Azji, północna Afryka, Ameryka Północna. Zamieszkuje lasy iglaste, przede wszystkim świerkowe. W Polsce bardzo nieliczny. Można go spotkać w górach oraz w w rejonie północno-zachodnim. Podczas inwazyjnych nalotów liczny. W całej Polsce można ten gatunek zaobserwować podczas przelotów.

Tryb życia i zachowanie

Jest ptakiem koczującym, czasem inwazyjnym. Gdy jest nieurodzaj szyszek świerkowych ptak przenosi się w poszukiwaniu pokarmu na inne tereny, nawet poza obszary normalnego występowania. Nie jest płochliwy. Poza sezonem rozrodczym odzywa się głosem "glip-glip". Śpiew przypomina ciąg sylab "cziri-cziri czejuf glip-glip ..."

Pożywienie

Odżywia się nasionami drzew iglastych, w szczególności nasionami szyszek świerkowych. Gdy brakuje szyszek ptak ten zadowala się innym pokarmem, na przykład owocami jarzębiny.

Rozmnażanie

Gnieździ się zimą i wczesną wiosną, gdy jest najwięcej pokarmu na świerku, 4-5 m nad ziemią. Nierzadko panują wtedy największe mrozy. Gniazdo jest zbudowane z gałązek drzew iglastych, wysoko w koronie drzewa iglastego. Czasem wyprowadza dwa lęgi w roku, ale tylko wówczas, gdy jest obfitość szyszek świerkowych. Pierwszy lęg od stycznia lub końca grudnia do marca, a nawet maja. Samica składa 3-4 jaja, które wysiaduje przez 14-16 dni. Opiekuje się nimi samica. Pisklęta w gnieździe pozostają przez 2 tygodnie.