Łęczak

Łęczak (Tringa glareola) to gatunek ptaka z rodziny bekasowatych z podrodziny brodźców. Ubarwienie samca i samicy podobne. W szacie godowej ciało z wierchu brązowe, z jasnymi plamkami. Nad okiem biegnie biała pręga. Kuper i ogon są białe, ciemno prążkowane. Głowa i szyja oraz pierś po bokach z ciemnymi plamkami. Dziób ma czarny kolor. Nogi są żółtawe. W szacie spoczynkowej plamy z wierzchu ciała mają rdzawy kolor.

Występowanie i środowisko PL

Łęczak preferuje bagniste tereny, brzegi wód w tundrze, lasotundrze i w lasach. Obecny w północnej części Europy i Azji. Zimuje w Afryce, Azji i Australii.

Tryb życia i zachowanie

To ptak wędrowny. Przeloty odbywają się od połowy kwietnia do maja i od lipca do października. Wydaje ostry i przenikliwy gwizd.

Morfologia i anatomia

Osiąga długość ciała 20-23 cm i 50-80 wagi ciała. Rozpiętość skrzydeł wynosi 34-42 cm. Waga ciała zwykle waha się w granicach 50-80 g, maksymalnie 95 g.

Pożywienie

Łęczak poluje na owady, pajęczaki, pierścienice, mięczaki, skorupiaki. Rzadko zjada ryby i żaby. Swoją dietę uzupełnia nasionami roślin.

Rozmnażanie

Gniazduje na ziemi. Samica wyprowadza jeden lęg w ciągu roku. Jest ptakiem monogamicznym. Do rozrodu przystępuje od maja do czerwca. Do płytkiego zagłębienia w ziemi z wyściółką samica składa zwykle 4 jaja. Rzadko ptak ten wykorzystuje gniazda innych ptaków do rozrodu. Inkubacja trwa 22-23 dni. Wysiadywaniem zajmuje się samiec i samica.

Ochrona i zagrożenia

W Polsce łęczak jako gatunek lęgowy jest na wymarciu. Jest jednak liczny podczas przelotów, wręcz najczęściej spotykanym brodźcem. Podlega w Polsce ochronie ścisłej i wymaga czynnej ochrony. Prawdopodobnie w Polsce gniazduje nie więcej niż 5 par lęgowych.