Lemur katta
Zdjęcie zbiorów ZOO w Opolu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Lemur katta (Lemur catta) to ssak z rodziny lemurowatych. Ma wydłużony pysk, małą w stosunku co wielkości całego ciała głowę. Oczy ma otoczone szarymi włosami. Ma popielate futro na grzbiecie i głowie, na spodzie tułowia nieco jaśniejsze. Ma piękny, długi, puszysty ogon w czarne i białe pierścienie.
Występowanie i środowisko
Suche, niezalesione tereny Madagaskaru (południowo-zachodnia część).
Tryb życia i zachowanie
Jest aktywny w dzień, ale koło południa odpoczywa. Występuje w grupach 5-20 osobników. Samce często zmieniają grupy. Trzon grupy stanowią samice. Jedna grupa zajmuje terytorium do 23 ha i dziennie przechodzi 1,3 km. Lemury te wydają pomruki i piski. Pokarm podają do pyska rękami.
Morfologia i anatomia
Na przedramionach lemur katta ma gruczoły którymi naciera ogon i zaznacza swoje terytorium.
Pożywienie
Pokarm zwierzęcy i roślinny. Najchętniej jadają owoce i owady.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 134-138 dni. Samica rodzi zazwyczaj 1, czasem 2 młode o masie 50-80 g, które przyczepia się do futra matki na brzuchu, po dwóch tygodniach młode przechodzi na plecy. Matka opiekuje się młodymi przez 6 miesięcy. Dojrzałość płciową młode lemury katta osiągają po 21-30 miesiącach. W wychowaniu uczestniczą różni członkowie stada.
Ochrona i zagrożenia EN
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Lemur katta jest jedynym lemurem prowadzącym naziemny tryb życia. Żyje pośród skał i chroni się w jaskiniach.
Pierwowzorem postaci króla Juliana z filmu Madagaskar jest właśnie lemur katta.
Pokrewne gatunki ssaków
- lemuria czarna (Eulemur macaco)
- maki szary (Hapalemur griseus)
- lemuria płowa (Eulemur fulvus)
- lemuria rdzawa (Eulemur rufus)
- maki trzcinowy (Hapalemur alaotrensis)
- wari czarno-biały (Varecia variegata)
- wari rudy (Varecia rubra)
- lemuria koroniasta (Eulemur coronatus)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2011-10-18, GAT-79