Lotokot malajski
© pwollinga – stock.adobe.com
Lotokot malajski (Galeopterus variegatus) to jeden z dwóch przedstawicieli rodziny lotokotów z rzędu latawców. Cechą charakterystyczną jest narząd złożony z dwóch warstw owłosionej skóry, która jest rozpięta od szyi po ogon, a przechodząca przez koniuszki palców wszystkich kończyn, a która umożliwia zwierzęciu lot ślizgowy. Głowa jest nieco wydłużona, oczy duże, całe ciało wydłużone.
Występowanie i środowisko
Południowo-wschodnia część Azji. Zamieszkuje wilgotne lasy tropikalne, plantacje drzew kauczukowych i kokosowych.
Tryb życia i zachowanie
Zwierzęta te prowadzą nocny i nadrzewny tryb życia. W dzień odpoczywają w dziuplach i pod gałęziami. Świetnie poruszają się w powietrzu. Są nieporadne na
Morfologia i anatomia
Przewód pokarmowy ma rozbudowany żołądek, jelito jest bardzo długie.
Pożywienie
Zjadają wyłącznie pokarm roślinny, głównie owoce, także liście, pędy, kwiaty palm kokosowych.
Rozmnażanie
Błony lotne, które znajdują się po bokach ciała są jednocześnie schronieniem dla potomstwa. Ciąża trwa 60 dni. Samica rodzi najczęściej 1 młode, które jest niedołężne i cały czas uczepione brzucha.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Prawdopodobnie jednak populacja lotokota malajskiego systematycznie spada.
Gatunek ten jest uważany za szkodnika na plantacjach orzecha kokosowego.
Ciekawostki
Ich mięso jest cenione przez tubylców.
Lotokot może lecieć lotem ślizgowym nawet 136 m.
Lotokot jest największym ssakiem szybującym.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Cynocephalus variegatus (Audebert, 1799)
Pokrewne gatunki ssaków
Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków zwierząt z tej samej rodziny.
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
© medianauka.pl, 2013-03-16, GAT-352