Mandryl równikowy

Mandryl równikowy, dryl (Mandrillus leucophaeus) to gatunek małpy wąskonosej o masywnej budowie ciała. Samice są mniejsze o delikatniej zbudowane niż samce. Cześć twarzowa czarna, wydłużona. Przy nosie widoczne dwa charakterystyczne zgrubienia. Wokół głowy grzywa. spód jasny, reszta ciemniejsza. Nagnioty pośladkowe w kolorze różowo-fioletowym z czerwonymi brzegami.

Wyróżniamy dwa podgatunki:

M . l. leucophaeus - mandryl równikowy
M . l. poensis - mandryl wyspowy

Występowanie i środowisko

Mandryl ten występuje w Kamerunie i Nigerii oraz na wyspie Bioko w Afryce Równikowej w zachodniej części. Zasiedla lasy.

Tryb życia i zachowanie

Większość czasu spędza na ziemi. Tworzy stada złożone z około 50 osobników, którymi przewodzi samiec.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 75 cm, ogona do 7 cm, a ciężar ciała około 20 kg.

Pożywienie

Zjada owoce, orzechy, inne części roślin oraz małe kręgowce.

Rozmnażanie

Samica rodzi zwykle jedno młode. Nosi je na grzbiecie.

Ochrona i zagrożenia EN

Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Pokrewne gatunki ssaków

mandryl barwnolicy (Mandrillus sphinx)

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015