Minóg morski

Minóg morski (Petromyzon marinus) to gatunek z rodziny minogowatych - nasz największy minóg. Ma węgorzowaty kształt ciała, w części ogonowej ciało jest lekko bocznie spłaszczone. Skóra pozbawiona jest łusek, za to obficie wydziela śluz. Oczy dobrze widoczne (u larw nie). Na końcu głowy występuje tarcza gębowa z koncentrycznie wokół otworu gębowego ułożonymi zębami rogowymi. Na bokach widocznych 7 otworów skrzelowych. Występują dwie płetwy grzbietowe, z których druga jest wyższa. Płetw parzystych brak. Płetwa ogonowa ma kształt rombu.

Występowanie i środowisko PL

Gatunek jest szeroko rozpowszechniony na półkuli północnej (Wybrzeże zachodnie Ameryki Północnej, wschodnie wybrzeże Europy, w tym Islandii i Grenlandii). Jest to u nas bardzo rzadki gatunek. Odnotowano go tylko kilka razy w Zalewie Wiślanym. Gatunek żyje w środowisku morskim i słodkowodnym.

Środowisko

ryba morska

Oceany / Morza

Atlantyk
Bałtyk
Morze Śródziemne

Tryb życia i zachowanie

Gatunek ten może żyć 9-11 lat.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 120 cm, larwy do 17 cm. Ciężar może wynosić nawet 2,3 kg.

Pożywienie

To pasożyt ryb ławicowych. Po przyssaniu się do ciała ryby, minóg ten stopniowo wyjada mięso, doprowadzając swojego żywiciela do śmierci. Podczas wędrówki na tarło minogi morskie nie żerują. Larwy odżywiają się glonami oraz drobnymi organizmami wodnymi.

Rozmnażanie

Minóg odbywa wędrówki na tarło. Już jesienią dorosłe minogi gromadzą się w okolicy ujścia rzek. Wiosną płyną w górę rzek, nawet 800 km. Na tarlisku samce kopią w dnie dołki. Samica przytwierdza się do skraju gniazda, a samiec do samicy. Po akcie zapłodnienia samice płyną w dół rzeki, a samce pilnują gniazda jeszcze przez kilka dni. Kilka dni po tarle minogi umierają. Okres inkubacji trwa 11 dni. Larwy zagrzebują się w podłożu i żyją w wodach słodkich 6-8 lat. Po przeobrażeniu płyną do morza.