Modraszka (zwyczajna)

Modraszka, sikora modra (Parus caeruleus) to ptak z rodziny sikorowatych, pięknie ubarwiony, mniejszy od wróbla. Głowa z wierzchu, ogon, kark, skrzydła są niebieskie, spód żółty, grzbiet jest oliwkowy, głowa biała, czarna pręga biegnie przez oczy. Na skrzydle występuje cienka, biała pręga.

Występowanie i środowisko PL

Można ją spotkać w Europie poza jej najdalej na północ wysuniętymi obszarami, w północnej części Afryki, Turcji i Iranie. Modraszka żyje w lasach liściastych i mieszanych, sadach i parkach. Jest w Polsce licznym ptakiem lęgowym.

Tryb życia i zachowanie

Modraszka jest ptakiem częściowo wędrownym. W Polsce można modraszki spotkać cały rok. Ptaki z północy odbywają dalekie wędrówki. Najliczniejsze są na wybrzeżu. Często zwisa głową w dół. Bardzo sprawnie porusza się pośród gałęzi. Zimą tworzy stada z sikorami innych gatunków. Jest sprawnym lotnikiem. Zręcznie lawiruje między gałęziami drzew.

Modraszka zaniepokojona woła "tszerr-tetet" lub "tsi-tsi". Śpiewa rozpoczynając od zgrzytliwych tonów, przechodzących w tryl.

Pożywienie

Sikora modra zjada owady i pajęczaki oraz drobne nasiona.

Rozmnażanie

Modraszka gniazduje w dziuplach, bardzo chętnie zajmuje budki lęgowe (średnica wlotu: 27-28 mm). Gniazdo zbudowane jest z mchu, suchej trawy, jest poza tym wysłane grubą, filcową warstwą z wełny, włosia, sierści. Samica 1-2 razy w roku składa 7-13 jaj, które sama wysiaduje przez 12-14 dni. Lęgi zaczynają się w połowie kwietnia. Samiec karmi młode. Młode opuszczają dziuplę po 17-18 dniach.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Nie jest gatunkiem zagrożonym wymarciem. W Polsce jest to ptak chroniony.